سمیرا خطیب‌زاده
دلم کمی آرامش می‌خواهد .....
کمی استراحت...
از این پرچم‌های سه رنگ.....
که سرتاسر پیکرم بکشند و رویش بنویسند ....
«شهید مدافع حرم»
و خوش به حال تو سردار که آخرش به آرامش ابدی رسیدی
خوش به حالت سردار
 که سرانجام زندگی ات به شهادت رسید
و چه می‌دانیم ما که شهادت برای تو آغاز راه بود و ما مثل همیشه در راه مانده‌ایم......
و شاید هم از راه شهادت باز مانده!!!!
خوش به حالت سردار !
که موی سپید کردی در راه مجاهدت خدا
و چه فرق می‌کند این جبهه مجاهدت در هشت سال دفاع مقدس ایران باشد یا در سوریه و .....
و تو با زندگیت ثابت کردی که هر جا که پای دفاع از اسلام باشد همانجا حاضری
خوش به حالت سردار!
 که خوب فهمیدی جبهه حق علیه باطل به گستردگی این جهان است و تو رزمنده همیشگی این جبهه بودی....
خوش به حالت سردار!
 که سرباز پا به رکاب و همیشگی ولایت بودی در دیار آخرالزمان
خوش به حالت سردار!
 که عاقبت پیکرت را به پابوس بانوی کربلا، عقیله بنی هاشم، حضرت زینب(س) بردند و طواف دادند....
و میهمان خواهر حسین بودن لیاقتی عجیب می‌خواهد!
خوش به حالت سردار!
در آستانه ماه محرم سید و سالار شهیدان میهمان با عزت این خاندان شدی!
خوش به حالت سردار
که عاقبت سر به‌دار شدی...
 سر به‌دار شهادت....
پس شهادتت مبارک سردار
و چه زیبا در وصیتنامه ات نوشتی که «دشمنان نمی‌دانند و نمی‌فهمند که ما برای شهادت مسابقه می‌دهیم و وابستگی نداریم و اعتقاد ما این است که از سوی خدا آمده‌ایم و به سوی او می‌رویم...»