(بدان ای سالک راه خدا!) وقتی نگرش انسان نسبت به دنیا و آخرت تغییر می‌کند نسبت به دو چیز غفلت پیدا می‌کند؛ یکی غفلت نسبت به آنچه عقل می‌گوید و دیگری غفلت نسبت به آنچه که وجدان می‌گوید. یعنی تغییر نگرش وسیله‌ای نسبت به دنیا و ایجاد بینش و نگرش استقلالی به آن، نه پایه عقلی دارد، نه پایه وجدانی؛ یعنی هم برخلاف عقل است و هم برخلاف وجدان، غفلت نسبت به عالم غیب، غفلت از تفکر و تعقل است و غفلت از عالم شهود و ماده هم بر خلاف وجدان است.(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 218