شبنم فرضی زاده
بغضی شبیه وسعتِ غمباد می‌میرد
حالا کبوتر بچه‌ای آزاد می‌میرد
 
وقتی که عشق از یاد دنیا رفت، می‌پوسد
بر هر مباد و هرچه باداباد می‌میرد
 
آتش برای خانه‌ها دیوار می‌گیرد
در از عبور شعله‌ی بیداد می‌میرد
 
تاریخ هم مردی ستمگر می‌شود دیگر
یک بچه زیر پای استبداد می‌میرد
 
یک بچه از معصومیت‌های زمین مانده
آنقدر ساده می‌رود از یاد ...می‌میرد
 
تنها صدایی که به گوش آسمان جاری ست
بی همهمه، بی‌واژه، بی‌فریاد می‌میرد
 
فصل قفس غم نامه‌ی خواب کبوترهاست
ماهی جدا از آب اگر افتاد می‌میرد