امیرسرلشکرخلبان شهید «حسین لشکری» در سال 1331 در روستای ضیاء آباد شهرستان قزوین به دنیا آمد. در سال 1354 برای تکمیل دوره خلبانی به آمریکا اعزام شد و با درجه ستواندومی به ایران بازگشت و به عنوان خلبان هواپیمای شکاری اف - 5 مشغول به خدمت شد.  با آغاز جنگ تحمیلی پس از انجام 12 ماموریت هواپیمای وی در خاک دشمن مورد اصابت موشک قرار گرفت و مجبور به ترک هواپیما شد که نهایتاً به اسارت نیروی بعث عراق درآمد. این شهید بزرگوار 3ماه اول اسارت در سلول انفرادی بود و پس از آن  8 سال در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری شد. پس از پذیرش قطعنامه  وی را از سایر دوستان جدا نمودند و قسمت دوم دوران اسارت 16 سال به طول انجامید. پس از 16 سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و 2سال بعد در هفدهم فروردین سال 1377 به ایران اسلامی بازگشت. بهترین خاطره اش از اسارت لیوان آب خنکی است که از سرباز عراقی در نوروز 74 می‌گیرد 12 سال در حسرت دیدن یک برگ سبز، یک منظره و حسرت 5 دقیقه آفتاب بود. اولین اسیر و آخرین آزاده جنگ، وقتی رفت 28 ساله بود، وقتی برگشت 47 سال از عمرش می‌گذشت. پیر و شکسته شده بود و موی سیاه در سر نداشت؛ دندان هایش همه ریخته بود و اینها همه آثار شکنجه‌هایی بود که به جرم کار نکرده سرش آورده بودند.  شهید «لشکری» بعدها در یادآوری دوران اسارت و تحمل شکنجه‌ها و آزارهای آن دوران گفته است: شکنجه‌ها دو نوع بود، روانی و فیزیکی، بازجویی‌های شدید، بی‌خوابی، توهین، شوک برقی، اعدام صوری.  امام(ره) گفتند که جنگ برای ما نعمت است، من در اسارت معنی این را فهمیدم، من در اسارت، زندگی را دوباره شناختم، خدا را دوباره شناختم، خودم را دوباره شناختم.  جانباز 70 درصد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با تحمل 18 سال اسارت در بدو ورود در دیدار صمیمانه با فرماندهی معظم کل قوا ضمن تجدید بیعت با معظم له مفتخر به لقب «سید الاسرای ایران» از سوی رهبر معظم گردید  و با موافقت ایشان در تاریخ 27 بهمن 1378درجه نظامی وی به سرلشگری ارتقاء یافت. این خلبان سرافراز سرانجام در روز 19مرداد 1388 براثر عارضه‌های ناشی از دوران اسارت به درجه رفیع شهادت نائل آمد.