از امام باقر(ع) روایت شده است که «مؤمن وقتی از منزل خود برای زیارت برادر دینی‌اش بیرون می‌رود، خدای تعالی فرشته‌ای را مأمور می‌کند تا بالی از بالهای خود را زیر قدم او افکند و بال دیگر را سایبان او کند. چون به منزل برادر خود می‌رسد، خداوند می‌فرماید: ای بنده تعظیم‌کننده حق من! و پیروی کننده آثار پیغمبر من! بر من لازم است تو را گرامی بدارم. از من بخواه تا عطا کنم، مرا بخوان تا اجابت نمایم. ساکت شو تا بدون خاستن، حاجت تو را برآورم. بعد از آنکه مراجعت می‌کند، فرشته مشایعت او را می‌نماید و همچنان بال خود را سایبان او کرده تا به منزل خود داخل گردد. سپس خدای متعال نیز می‌فرماید: ای بنده‌ای که حقم را بزرگ شمردی، حق اکرام تو بر من لازم است، هر آینه بهشت را بر تو واجب و تو را اذن شفاعت دادم نسبت به بندگان خود.»(1)
_________________
1- اصول کافی، ج 3، ص 257