مرحوم کلینی با چند واسطه از امام صادق(ع) و آن حضرت هم از رسول خدا(ص) روایت می‌کند که خدای تعالی فرمود هیچ بنده‌ای نیست که بخواهم او را به بهشت ببرم جز آنکه او را به بلائی در بدنش دچار کنم، پس اگر آن کفاره گناهش شد ( که پاک شود) وگرنه هنگام مرگش بر او سخت گیرم، تا نزد من آید و گناهی بر او نباشد، سپس او را به بهشت می‌برم.
و هیچ بنده‌ای نباشد که بخواهم او را به دوزخ ببرم جز آنکه تنش را سالم کنم، پس اگر بدان سبب آنچه از من خواهد به پایان رسد (حسابش پاک شود) وگرنه از ترس آنکه بر او تسلط دارد آسوده خاطرش کنم. پس اگر طلبی که نزد من دارد بدان پایان یابد. (که رها شود) وگرنه روزیش را بر او فراخ کنم. پس اگر طلبش از این تمام شود (که او را بس باشد) وگرنه (در آخر کار) مرگ را بر او آسان کنم تا نزد من آید و هیچ کردار نیکی نزد من نداشته باشد، سپس او را به جهنم می‌برم. (1)
1- سخن خدا، کلیات احادیث قدسی، ص 108