علی(ع) در زمان حکومتشان، وقتی از مدینه به کوفه آمدند و آنجا را مرکز قرار دادند وضع جامعه را مناسب با اسلام ندیدند. روزی ضمن یکی از خطاباتشان فرمودند: «یا اهل العراق انی نبأت ان نسائکم یدافعن الرجال فی‌الطریق اما تستحیون؟» (1)

ای اهل عراق! به من خبر رسیده که زنانتان در گذرگاه‌ها با مردان برخورد می‌کنند آیا حیا نمی‌کنید؟

در حدیث دیگری از آن حضرت نقل شده است که فرمودند! «اما تستحیون ولاتغارون نسائکم یخرجن الی الاسواق و یزاحمن العلوج»‌(2)

آیا شرم نمی‌کنید و غیرت نمی‌ورزید که زنانتان به بازارها می‌روند و با مردان برخورد می‌کنند.

در همین رابطه از پیامبر اکرم(ص) منقول است که هر مردی با زنی نامحرم مزاح و شوخی کند به کیفر هر کلمه‌ای که در دنیا با او سخن گفته است، خداوند، او را هزار سال در محشر حبس می‌کند.(3) 

ابوبصیر از اصحاب امام باقر(ع) می‌گوید: من به زنی تعلیم قرآن می‌کردم، روزی اندکی با او شوخی زبانی کرده و جمله‌ای مزاح‌آمیز گفتم. پس از مدتی حضور امام باقر(ع) شرفیاب شدم. به محض اینکه مرا دید فرمود: «ای شیئی قلت للمرئهًْ» ابوبصیر به آن زن چه گفتی؟ من از شدت شرم و حیا صورتم را پوشاندم:  فرمود! دیگر این کار را تکرار نکن(4)

1و 2- کافی، ج5،ص 537

3 و 4- وسایل الشیعه، ج 14، ص 143