(بدان ای سالک راه حق!) باید گفت شهوت و غضبی که مرز نشناسد و یا به تعبیر دیگر شهوت و غضبی که کنترل نشده و مهاری از شرع به دهنه این مرکب روح، نخورده باشد، عقل و قلب را بیمار می‌کند. همه ما در درونمان حیوانی داریم که باید سوار بر آن باشیم، اما وقتی این حیوان سوار ما ‌شد، کار به همین جا می‌رسد. آنگاه که شهوت و غضب، آزادی مطلق حیوانی پیدا کنند، بر عقل و قلب غلبه کرده و هر دو را در هدف‌گیری‌هایشان فاسد می‌کنند. به همین‌خاطر انسان سر از حب به دنیای مذموم درآورده و آن را هدف خویش قرار می‌دهد.
علی(ع) می‌فرماید: دنیا را رها کن چرا که دوستی دنیا انسان را کر، کور و گنگ کرده و انسان را به اسارت می‌کشد. (بحارالانوار، ج70، ص7)
حضرت همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید: دوستی دنیا عقل را فاسد می‌کند و قلب را از شنیدن حکمت کور می‌کند. (غررالحکم. ص65)(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــ
1. رسائل بندگی، آیه‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص84