سرویس سیاسی -

نگاهی به گذشته این جریان که حتی اصلاح‌طلبان نیز در برهه‌ای که به فلاکت امروز نیفتاده بودند از رفتن به زیر بلیط آن ابا می‌کردند حکایت از آن دارد که برای کارگزارانی‌ها آن‌چه اهمیت ندارد رای مردم و آن چیزی که مهم نیست، معیشت ملت است.
مدیران اقتصادی و فرهنگی دولت سازندگی که در این تشکل گرد هم جمع شده بودند عملکرد مدیریتی مطلوبی نداشته و معتقد بودند که بایستی برای رسیدن به توسعه بسیاری از مردم زیر چرخ‌های توسعه له شوند و این چنین بود که افزایش سرسام‌آور تورم که به گفته یکی از اصلاح‌طلبان از دوران کوروش به این سو بی‌سابقه بوده است ناآرامی‌های اجتماعی برخی از شهرهای کشور از مشهد تا قزوین را فرا گرفت.
خیز این جریان برای در اختیار گرفتن مجلس دهم موجد این سؤال است که آیا کارگزاران دوباره می‌خواهند عده‌ای را زیر چرخ‌های منافع و امیال خود قربانی و له کنند؟!
کارگزاران سازندگی فعالیت خود را از فروردین ماه سال جاری برای رسیدن به کرسی‌های مجلس تشدید کرد و جالب آن که نقطه آغازین این فعالیت‌ها نیز از سعدآباد که می‌تواند نماد اشرافیت باشد شروع شد.
جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور در این مراسم حضور یافت و با اشاره به اینکه حزب کارگزاران سازندگی کارهای خوبی انجام داده است، به ضعف کار حزبی در ایران اشاره کرد و گفت: این ضعف باعث شده که همیشه با یک جامعه ضعیف و یک دولت قوی روبه‌رو باشیم. لذا اگر در این جامعه احزاب تقویت شوند، جامعه می‌تواند به‌واسطه نهادهای مدنی نقش‌آفرینی مؤثری داشته باشد. در این پروسه حزب کارگزاران به‌جهت سابقه می‌تواند نقش بیشتری را در جامعه ایفا کند.
رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران همچنین با اشاره به اینکه کارگزاران دارای دو ویژگی مثبت است، افزوده بود : اولین ویژگی آن کار حزبی قوی است. این حزب در این امر تجربیات خوبی دارد. دومین ویژگی هم ارتباط و نزدیکی آن به دولت است. کارگزاران تا پیش از این تلاش می‌کرد که نقش میانجی را در معادلات سیاسی ایفا کند. به نظر می‌رسد کارگزاران امسال باید این نقش را بیش از پیش ایفا کند، زیرا امسال سال انتخابات است، اگر مجلس خوبی شکل نگیرد کار دولت ناتمام خواهد بود.
جهانگیری معاون اول دولت همچنین با اشاره به انتخابات 92 گفته بود:  باید به یک همگرایی بین اصلاح‌طلبان معتدل و اصولگرایان اصیل اندیشید. باید به‌دنبال یک مجلس معتدل بود. اگر هدف این باشد برای پیدا کردن کاندیداها به مشکل برنمی‌خوریم. به همین دلیل می‌گویم که نقش کارگزاران مهم و مؤثر است. نباید گذاشت زاویه‌ای به وجود بیاید.
چنانچه از اظهارات مهم جهانگیری که در فروردین ماه سال جاری بیان شده هویدا است کارگزاران سازندگی به دلیل حضور و ارتباط با دولت، هم از امکانات شایانی برخوردارند و هم برنامه‌های گسترده‌ای برای مجلس دارند و این یعنی استفاده از امکانات دولتی برای رسیدن به مطامع حزبی و گروهی در انتخاباتی که قرار است دولت در آن بی‌طرف باشد ولی معاون اول رئیس‌جمهور در روز روشن می‌گوید با توجه به ارتباطاتی که داریم برای پیروزی در انتخابات تلاش خواهیم کرد چرا که اگر پیروز نشویم کار دولت ناتمام و به عبارتی تمام است !
سابقه روشن کارگزاران از تعدیل تا چرخ های بی‌رحم توسعه !
نکته‌ای که جهانگیری از آن سخن گفته بود و بایستی واکاوی بشود سابقه کارگزاران سازندگی در طول دولت‌های گذشته و از روز شکل‌گیری تاکنون است، کارگزاران را نخستین تشکل دولت ساخته پس از انقلاب می‌توان نامید و بررسی عملکرد این حزب می‌تواند برنامه‌های آینده آنان در صورت پیروزی را نیز نشان دهد و عیان سازد.
یکی از محورهای مهمی که دولت هاشمی رفسنجانی پس از رسیدن به ریاست قوه مجریه و در طول دولت‌های پنجم و ششم مطرح و پیگیری کرد سیاست تعدیل اقتصادی بود. آزادسازی قیمت‌ها که نتیجه طبیعی طرح تعدیل اقتصادی بود باعث بروز پدیده‌ تورم بی‌سابقه‌ای شد که ثبت رکورد تورم 50 درصدی را در برداشت. این تورم فشار شدیدی به طبقات محروم و مستضعف جامعه وارد ساخته و به ناآرامی‌های اجتماعی در برخی شهرها منتهی شد.
در آن برهه برخی از مسئولین دولتی که بیشتر عضو کارگزاران سازندگی بودند به صراحت گفتند «حتی اگر در فرآیند تعدیل، 15 درصد جمعیت کشور که عموما دهک‌های محروم جامعه بودند در زیر چرخ‌های توسعه له شوند، اشکال ندارد»
کارگزاران هاشمی معتقد بودند که این سیاست‌ها قربانی‌های خاص خودش را دارد و نمی‌شود برای آنها کاری کرد؛ زیرا بایستی مردم هزینه و بهای توسعه را بپردازند!
 شکاف طبقاتی مهم‌ترین نتیجه سیاست‌های تعدیل اقتصادی کارگزاران هاشمی بود و حال مدیرانی که سابقه روشنی در این زمینه دارند برای فتح بهارستان دور خیز کرده‌اند و این نگرانی وجود دارد که آن سیاست‌ها و با یکی شدن قوه مجریه و مقننه اجرایی و بدون نظارت مجلسی قوی بر برنامه‌های دولت مستضعفان و محرومان زیر چرخ های توسعه بی‌آنکه به چیزی دست یابند له شوند.
مفسدان اقتصادی به صف
نکته دیگری که این سال‌ها از سوی مدعیان اصلاحات به کرات و در نقد دولت‌های گذشته مطرح می‌شود مبارزه با فساد اقتصادی بوده است، مدعیان با استناد به منابع اکثرا غیر مستند دولت‌های گذشته را به فسادهای متعددی متهم می‌سازند تا حضور خود را توجیه‌گر شوند، در این میان آن چه که اهمیتی ندارد برنامه‌های این مدعیان برای اداره کشور است و طبیعی است که برای بالا رفتن بایستی به صورت گذشتگان چنگ انداخت.
از سوی دیگر آن چه خنده‌دار می‌نماید ادعای مبارزه با فساد از سوی کسانی است که پرونده‌های اقتصادی آنان هنوز در دادگاه مفتوح است افرادی مانند کرباسچی عضو شاخص کارگزاران سازندگی که این روزها پشت و روی صحنه برای انتخابات مجلس برنامه‌ها می‌ریزد، در دوره شهرداری تهران فسادهای کلانی مرتکب و در دادگاه نیز محکوم شد.
چنین افرادی حتی اگر خود به مجلس راه نیابند از طریق وابستگانی که به این نهاد نفوذ می‌دهند ضربات جبران‌ناپذیری را می‌توانند به ملت تحمیل کنند، دستان آلوده به فساد کارگزاران هرگز نمی‌تواند شیشه‌ای را پاک کرده و ابهامی را بزداید.
اعتقاد به رای مردم با رئیس جمهور مادام‌العمر!
نکته پایانی که بایستی از آن سخن گفت شعارهای آزادیخواهانه و مردمگرایانه کارگزاران سازندگی است. این تشکل در طول دوران حیات خود ثابت کرده است که هیچ اعتقادی به رای مردم نداشته و انتخابات را تنها وسیله‌ای برای رسیدن خود به کرسی‌های رنگارنگ قدرت می‌پندارد.
کارگزاران نشان داده اند در صورت سوار شدن بر قدرت تمایلی بر رعایت ضوابط نقل و انتقال آن نداشته و اگر زورشان برسد برای مادام العمر شدن اختیاراتی که بنا به قانون بایستی دوره ای باشد می‌کوشند .
مهم‌ترین مصداق این رویکرد را می‌توان در تلاش‌های کارگزاران برای تغییر قانون و ادامه ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی پس از دو دوره دید.
تشکلی که سابقه روشنی در مدیریت اقتصادی در طول دهه 70 دارد و نیز پروندهای فساد برخی از اعضای شاخص آن هنوز مفتوح است و به رای مردم نیز اعتقادی ندارد، امروز برای فتح بهارستان آستین بالا زده است. آگاهان و کارشناسان تشکیل مجلسی وکیل الدوله و دولت ساخته را به ضرر منافع ملی کشور می دانند .