معاون فرهنگی وزارت ارشاد گفت: «کانون (منحله) نویسندگان می‌تواند با نوعی پوست‌اندازی، امکان فعالیت دوباره را فراهم کند».

سیدعباس صالحی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره احتمال فعالیت مجدد کانون نویسندگان ایران گفت:  کانون نویسندگان یک بحث تاریخی دارد که این بحث تاریخی اگرچه در دوره‌ای از تاریخ سیاسی کشور اهمیت داشته است، اما با توجه به این که امروز برخی از اعضای آن یا از دنیا رفته‌اند و یا در شرایطی هستند که دیگر حال و حوصله فعالیت ندارند، بنابراین طبعا می‌تواند پوست‌اندازی کند که هم به نفع کانون باشد و هم به نفع نویسندگان آن.

او در ادامه گفت: «به نظر می‌رسد این صبغه تاریخی کانون که به نوعی به تاریخ پیوسته است، می‌تواند با همه فراز و نشیبش برای درس گرفتن‌ها در  حوزه ادبیات، سیاست و فرهنگ در جایی بماند، اما الان با مجموعه رو به جلو و پرتپش نویسندگان جوان یا میانسال روبه‌رو هستیم که گرچه آن گذشته را دیده و خوانده‌اند، اما بالاخره دوره‌ای است در گذشته و الان نباید دوباره قاعده و نسبت آن با شرایط امروز مورد بحث قرار بگیرد. وگرنه اگر بنا باشد برخی نهادها همچنان در پوسته‌های گذشته خود بمانند و نوستالژیک به گذشته نگاه کنند، کارکردهای گذشته خود را از دست می‌دهند.»

صالحی همچنین اظهار کرد: «به عنوان یک علاقه‌مند در حوزه ادبیات فکر می‌کنم فارغ از نگاه‌های سیاسی، نباید خیلی نوستالژیک به کانون نویسندگان ایران نگاه کرد، گرچه قدر و ارزش آنها هم وجود دارد. البته در مورد کانون این اظهارنظر شخصی من به عنوان شخص حقیقی است؛ نه حقوقی.»

یادآور می‌شود فعالیت‌های کانون به اواسط دهه 40 برمی‌گردد. درگذشت جلال آل‌احمد، تاثیر مهمی در آینده کانون داشت و موجب شد این کانون به تدریج در خدمت جریان‌سازی‌های سیاسی و فرهنگی رژیم پهلوی - آن هم با استخدام روشنفکران به ظاهر خلقی و چپ‌نما- قرار گیرد.

دومین دوره فعالیت کانون، تیرماه 1356 با برگزاری یک نشست در منزل مقدم مراغه‌ای (از عناصر وابسته به لانه جاسوسی آمریکا) صورت گرفت.

فعالیت‌های کانون نویسندگان ایران همراه با اوج‌گیری انقلاب، گسترش بی‌سابقه‌ای می‌یابد و کارگزاران کانون نویسندگان می‌کوشند تا این تشکیلات به عنوان مرکز تجمع و حافظ منافع صنفی نویسندگان ابراز وجود نماید. کانون نویسندگان از ابتدای حرکت انقلابی مردم، موضعی مخالف حرکت اسلامی مردم اتخاذ کرد و به عنوان موتلف و همراه در کنار گروه‌های چپ ایستاد و کوشش هیئت دبیران کانون نویسندگان به رغم سمت‌گیری‌هایی که از طریق سخنگو و برخی از اعضای هیئت دبیران خود تدارک دیده بود، بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی خواستار ملاقات با حضرت امام خمینی شد.

حضرت امام (ره) خطاب به نویسندگان فرمودند: «... پیش‌تر قلم شما را شکستند. الان قلم شما باز است، لکن استفاده از قلم در راه آزادی ملت و در راه تعالیم اسلامی بکنید...»

در فروردین‌ماه 1358 مجمع عمومی کانون نویسندگان برگزار شد. انجام انتخابات هیئت دبیران دستور کار این جلسه بود. در این انتخابات پیروزی با «چپ‌های آمریکایی» بود و افرادی چون احمد شاملو، غلامحسین ساعدی، اسماعیل خویی، محسن یلفانی و باقر پرهام به عنوان اعضای اصلی و سیاوش کسرایی و هوشنگ گلشیری به عنوان اعضای علی‌البدل معرفی شدند.

کانون نویسندگان به شدت از سازمان تروریستی منافقین و گروهک‌های مارکسیستی افراطی حمایت می‌کرد همچنان که شماری از اعضای آن نقش پررنگی در دامن زدن به آشوب‌های خیابانی و غائله گروهک‌ها در مناطق مرزی داشتند. آنها همچنان که حامی سازمان منافقین و فدائیان خلق در انتخابات مجلس بودند، در هفته‌های آخر قبل از ورود سازمان منافقین به فاز نظامی و تروریستی نیز از این سازمان جانبداری کردند. همین رفتارها موجب اعلام انحلال کانون شد تا اینکه عطاءالله مهاجرانی - وزیر ارشاد متواری دولت اصلاحات- در سال 78 و به طور غیرقانونی اجازه فعالیت این گروهک شبه صنفی را داد. با این حال، مهاجرانی اسفند سال 80 و در حالی که رئیس مرکز گفت‌وگوی تمدن‌ها بود، تصریح کرد: کانون نویسندگان غیرقانونی است و رسمیت ندارد.

اکنون سوال از معاون وزیر ارشاد این است که منظور از پوست‌اندازی کانون نویسندگان چیست و آیا قرار است ماجرای مسجد ضرار بازسازی شود؟!