پایگاه اینترنتی هیل در تحلیلی نوشت: «غرب باید از طریق توجه و تقویت نقش جامعه مدنی در زمینه دستیابی به نتیجه دلخواه در مذاکرات هسته‌ای تلاش کند. اعضای جامعه مدنی ایران مهمترین نقش را در مذاکرات هسته‌ای ایران ایفا می‌کنند و این در حالی است که شاید بیشتر از همه نادیده گرفته شده‌اند. اکثریت آنها از غرب حمایت می‌کنند. مهم است که ما برای رسیدن به نتیجه دلخواه، این گروه از همپیمانان خود در داخل ایران را تقویت کنیم.»
در ادامه این مطلب آمده است: «حل و فصل اختلافات هسته‌ای با ایران فقط از طریق تمرکز بر فشارهای خارجی و تحریم‌ها برای دستیابی به تصویری کامل از ایران امکان‌پذیر نیست و مهم است که نه تنها اقدامات دولت ایران را درک کنیم، بلکه به نقشی که جامعه مدنی ایفا کرده، توجه نشان دهیم.»
ارگان کنگره آمریکا خاطرنشان می‌کند:«ظهور تدریجی اتحادیه‌ها، سندیکاها و سازمان‌های حرفه‌ای، هنری و کارگری در سال گذشته نشان می‌دهد که جامعه مدنی در ایران دارای ریشه‌های واقعا امیدبخش است. آنها به تدریج خود را از خشونت تشکیلات امنیتی و سازمان‌های تندرو رها می‌کنند. دستگاه اجرایی اغلب از همراهی با تشکیلات سرکوبگر خودداری و در مواردی خود را حامی جامعه مدنی معرفی می‌کند. برای مثال، وزیر علوم بر بازگشت افراد اخراج شده از دانشگاه‌ها تاکید کرد، هر چند که این خواسته به وجهه سیاسی وی لطمه زد».
هیل می‌نویسد: این همه ماجرا نیست. انتشار کتاب‌های توقیف شده، بازگشایی خانه سینما، برگزاری نشست کانون مجمع نویسندگان و انتخابات آن پس از 12 سال، بازگشایی انجمن دانشجویی و احیای سندیکاهای کارگری همگی گویای واقعیت مذکور است.
ارگان کنگره در پایان نوشت: سیاست خارجی آمریکا و اروپا تاثیری واقعی در نقش جامعه مدنی ایران برای کنترل بلندپروازی‌ها و زیاده‌خواهی‌های حکومت داشته است که دغدغه مشترک غرب و جامعه مدنی را تشکیل می‌دهد. باید مراقب بود سیاست‌های دولت بوش که فرصتی برای دیپلماسی باقی نگذاشت، تکرار نشود. می‌توان از طریق حمایت از دیپلماسی، تلاش‌های جامعه مدنی در مقابله با تندروها و تمرکز بر مسائل داخلی در مقابل ماجراجویی‌های بین‌المللی را تقویت کنیم.