مروت «حر» کجا و رذالت حرمت‌شکنان عاشورا کجا؟!(خبر ویژه)
رئیس‌جمهور چگونه بحران فتنه را با جناب حر مقایسه می‌کند در حالی که میان این دو تفاوت از زمین تا آسمان است.
رئیس‌جمهور در جریان سفر یک روزه به زنجان گفته بود «اگر اشکال و گناهی بوده به تفرقه دامن نزنیم و از آن بگذریم، چرا که ما تابع همان حسینی(ع) هستیم که توبه حر را هم قبول کرد. من در جامعه کسی را نمی‌شناسم که گناهی بالاتر از گناه حر و عظیم‌الشأنی را در تاریخ بعد از پیامبر(ص) و امام‌علی(ع) جز اباعبدالله‌الحسین(ع) نمی‌شناسم که در برابر سری که حر در برابرش خم کرد، گذشت کرده و او را در آغوش کشید»!
وبسایت خیبر آن‌لاین در واکنش به این قضاوت نوشت: حر از ابتدا در دستگاه مخالف بود اما سران فتنه همگی خود را در خط امام و نظام معرفی می‌کردند. ادب و حیا از ویژگی‌های بارز جناب حر بود اما در مقابل بی‌حیایی‌ها و بی‌ادبی‌های سران فتنه 88 را به یاد آورید که چگونه با اعلام فراخوان‌های غیرقانونی، بهایی‌ها، سلطنت‌طلبان، همجنسبازان، منافقین و برخی اغفال‌شدگان را به خیابان‌های تهران کشیدند و حرمت روزه ماه رمضان را در روز قدس شکستند و روزه‌خواری علنی کردند، مسجدی را به آتش کشاندند، به عکس ذریه پاک و تکرارناشدنی حضرت زهرا(س) امام‌خمینی(ره) بی‌احترامی کردند و با سوت و کف، به هتک حرمت عزای سالار شهیدان در روز عاشورا پرداختند. آیا میان حیا و ادب «جناب حر» با گستاخی‌های سران فتنه 88 وجه‌اشتراکی می‌توان یافت؟
نویسنده خاطرنشان می‌کند، سران فتنه 88 اگرچه به دروغ، تجمعات غیرقانونی خود را مسالمت‌آمیز نامیده بودند اما حتی برای یکبار از اغتشاشات و آتش‌افروزی‌های ناشی از دعوت‌های خود، اعلام برائت نکردند تا نشان دهند که به قصد جنگ و نزاع خونین وارد معرکه‌ای شده‌اند که دیگر مهار آن از دستشان خارج شده بود. اگر جناب حر پس از خطابه امام‌حسین(ع) اشک از چشمانش جاری شد و با ندامت برای توبه آمد، در مقابل فریاد بلند «این عمار» امام خامنه‌ای، سران فتنه 88 و راس سران فتنه و اصحاب فتنه و حتی ساکتین فتنه، چه پاسخی دادند؟
خیبرآن‌لاین با تاکید بر اینکه حر قاتل نبود اما سران فتنه باعث قربانی شدن ده‌ها نفر شدند می‌نویسد: جناب حر پس از اظهار علنی و آشکار پشیمانی از اقدامات گذشته و منفک شدن از سپاه دشمن و پیوستن به لشکریان حق، به سرعت از امام(ع) رخصت جنگ گرفت و به نبرد با کسانی پرداخت که تا ساعتی قبل، همرزمشان بود و در این توبه عملی، به خون نشست و در نهایت، سیدالشهداء(ع) را بر بالین خود دید تا اطمینان یابد که عاقبت بخیر شده است. در حالی که سران فتنه نه تنها به صورت زبانی و ظاهری نیز حاضر به پذیرش خیانت خود نیستند، بلکه عملکرد نزدیکان نسبی و سببی آنها، مشاوران سابقشان و حتی همفکران سیاسی این جماعت نشان می‌دهد که آنان، مترصد فرصتی هستند تا با تکرار جنایت‌های قبلی، بازهم در نقش مامور دشمنان انقلاب اسلامی به ایفای نقش بپردازند.