عصر ایران با بیان اینکه حتی سابقه سی و چند ساله بدبینی بین ایران و آمریکا نیز نتوانست ورود پررنگ دولت روحانی و تیم دیپلماسی او به عرصه مذاکره را تحت‌الشعاع قرار دهد، می‌نویسد: ظاهراً  به نظر می‌رسد سیاستگذاری و ایجاد فرصتهای بین‌المللی در دولت آقای روحانی نیاز به بازنگری و بازتعریف جدیدی منهای سیاست هسته‌ای داشته باشد. اگر قرار بر این باشد که توافق هسته‌ای بین ایران و 5+1 فراتر از 24 نوامبر (3 آذر) باشد دولت روحانی عملاً نیمی از زمان 4 ساله‌اش را صرف موضوعی خاص کرده است که تاکنون نتایج آن در اقتصاد داخلی، صادرات و اشتغال ملموس نمی‌باشد. هر چند در پایان دادن به این ماراتن، ادامه مذاکره و جاده دیپلماسی گزینه عقلانی پیش‌رو است.
نویسنده خاطرنشان می‌کند: بحث اصلی فرصت‌هایی است که در روابط بین‌المللی ایران به نیمه می‌رسد و در این کارزار ایران بازیگر بی‌رقیبی نیست و ممکن است شرایط منطقه‌ای و جهانی دستخوش تحولات گسترده و غیر قابل پیش‌بینانه‌ای شود که کاهش قیمت نفت در این روزها می‌تواند یکی از مصادیق غیر مستقیم حداقلی باشد. در هر حال این فرصت که اهمیت استراتژیکی در دولت روحانی ایجاد کرده (در اهمیت موضوع که وزیر خارجه دکتر ظریف 20 روز کاری مستمر را در ژنو گذراند) قرار نیست تا پایان دوران ریاست جمهوری ایشان ادامه داشته باشد. پویایی و تغییر استراتژی در سیاست خارجی از مؤلفه‌هایی است که در بن بست رسیدن، فاصله دیدگاه و چرخش اهداف در روابط بین‌الملل جایگاه علمی دارد.
سایت حامی دولت افزود: رئیس جمهور می‌تواند از فرصت یک وجهی تعامل هسته‌ای به فرصت‌های چند وجهی تغییر مسیر بدهد و فرصت‌های رو به پایان را جان تازه‌ای ببخشد. نقش و نوع تمرکز به فرصت از تخصص‌های اصلی در روابط بین‌الملل است. شایسته است در روابط بین‌الملل از دریچه‌ها  و تئوری‌های قدیمی فاصله بگیریم و متغیرهای کارساز و کاربردی را وارد معادلات فرصت‌های بین‌المللی کشور کنیم. این مدل بازسازی شده روابط بین‌المللی، نتایج مشهود اقتصادی و تجاری در شرق آسیا بوجود آورده است. اینکه چگونه در اوج تعامل و انعطاف با کشورهای 5+1 احتمال بدهیم ممکن است به توافق نرسیم، عقبگردی نیز نداشته باشیم و در تحلیل، شکست مذاکرات انگ عدم تعامل ما با 5+1 نباشد که چه بسا آمریکائی‌ها بعد از هر ناکامی در مذاکرات شکست را به گردن ایران انداخته‌اند.
در همین حال سعید لیلاز عضو مرکزیت کارگزاران به روزنامه خراسان گفت: «اگر مذاکرات هسته‌ای به نتیجه نرسد من یقین دارم که ملت ایران موضع دولت را درک خواهند کرد. چرا که این دولت نه بنای مصالحه غیر شرافتمندانه با غرب را دارد نه ملت ایران اجازه می‌دهد». اما وقتی می‌پرسم: شما بحث اقتصاد و مذاکرات هسته‌ای را به موضوع انتخابات گره زدید؟ اگر توافقی هم انجام نشود آسمان به زمین نمی‌آید چنان که در یک سال گذشته بدون حذف تحریم‌ها از رکود خارج شدیم.