اين مستمندها، فقيرها، عيال خدا هستند، اداره بايد اينها بشوند. فقرا را خداى تبارك و تعالى امر كرده است كه اداره‏شان بايد بكنيم. يك دسته غنى بنشينند كنار، و اينها بيچاره‏ها به فقر بگذرانند. ... [نمی‌شود] يك دسته آن بالاها بنشينند مُرفَّه و هرچه بخواهند هرزگى بكنند، يك دسته هم اين زاغه‌نشين‌هاى تهرانى، كه همه‏تان مى‌بينيد و در شهرهاى خودتان هم هست امثالش. اين نمى‏شود. اين عملى نيست. من اخطار كردم، اين يك خطرى براى مردم هست‏.
صحیفه امام؛ ج10؛ ص334 | قم؛ 2 آبان 1358