سرویس خارجی-

انفجار مهیب و مشکوک روز سه شنبه هفته پیش در انبار نیترات آمونیوم بندر بیروت، همانطور که
پیش بینی می شد تبعات زیادی به دنبال داشته است. افزون بر بیش از 170 کشته و 6000 زخمی و تعدادی مفقود، همچنین افزون بر ویرانی تقریباً نیمی از شهر بیروت که سازمان ملل گفته «نیازِ فوری» این کشور بیش از 117 میلیون دلار است، تبعات اجتماعی-سیاسی جدی نیز داشته است. روزهای پس از انفجار شاهد اعتراضات مردمی خسته از مشکلات اقتصادی بود که با این انفجار بی‌طاقت‌تر از گذشته نیز شده‌اند، این اعتراضات اما خیلی زود توسط «عده‌ای» که مقامات رسمی لبنان آنها را جریان نزدیک به غرب معرفی کردند، تبدیل به شورش و خشونت‌ شد. روز یکشنبه نیز دوباره آشوب‌گران به ساختمان‌های دولتی حمله کردند و...
آشوب‌ها
معترضان لبنانی به رغم هشدارهای ارتش و نیروهای امنیتی لبنان برای دومین بار به مراکز دولتی یورش بردند و باعث تخریب این مراکز شدند. به دنبال ورود برخی از معترضان به وزارتخانه خدمات عمومی و امور مهاجران لبنان، ارتش این کشور بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که برخی از معترضان «چارچوب‌های مسالمت‌آمیز تظاهرات» را زیر پا گذاشته و اقدام به «ایجاد اغتشاش، آشوب، وارد کردن خسارت و آتش زدن اموال دولتی و خصوصی» کرده‌اند. ارتش لبنان نیز ضمن هشدار به این «آشوبگران»، از آن‌ها خواست هرچه سریعتر اماکن و اداراتی را که وارد آن‌جا شده‌اند، ترک کنند.
فارس در این باره به نقل از خبرگزاری «اسپوتنیک» نوشته، شماری از معترضان اقدام به پرتاب سنگ و مواد منفجره به سمت نیروهای امنیتی کرده‌اند. تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نیز حکایت از آن دارد که شماری از معترضان اقدام به آتش زدن اطراف ساختمان پارلمان لبنان کرده‌اند. آشوبگران غربگرا شنبه به چند وزارتخانه از جمله وزارت امور خارجه و وزارت اقتصاد حمله کرده و خسارت‌هایی را به این وزارتخانه‌ها وارد کرده بودند. یک نیروی امنیتی نیز در حمله معترضان کشته شده است. این اعتراض ها یکشنبه شب نیز ادامه یافت.
همزمان با این تحولات، جریان های سیاسی نزدیک به غرب که متهمان ردیف اول اوضاع حاکم بر لبنانند تصریح کردند، به دنبال سرنگونی دولت فعلی اند!
اهداف پشت پرده
اما چرا غربگرایان شمشیر را از رو بسته اند؟ در پی شورش‌های شنبه، «العهد» لبنان در گزارشی به همین موضع پرداخت و نوشت، ارتش لبنان یک اقدام کودتاوار هماهنگ میان حزب «القوات اللبنانیه» (وابسته به سمیر جعجع) و سرتیپ بازنشسته «جرج نادر» را به شکست کشاند و نیروهای ارتش (شنبه هفته جاری) آشوبگران لبنانی را که کنترل ساختمان وزارت خارجه را در دست گرفته بودند، از این ساختمان بیرون کردند.
العهد افزود، حزب القوات‌اللبنانیه به شکل گسترده‌ای در تحرکات اخیر در لبنان فعال است و با برخی گروه‌های دیگر نیز برای به راه‌اندازی آشوب‌های روز شنبه هماهنگ شده است. از جمله این گروه‌ها حزب «السبعه»، حزب «المنتدی» وابسته به «بهاء الحریری»، «حراس المدینه» وابسته به «اشرف الریفی» (وابسته به ۱۴ مارس)، گروه‌هایی از «الضنیه»، «وادی خالد» و «عکار»، گروهی از طرابلس به فرماندهی «عبدالباسط ترکمانی»، «حرام بعلبک» وابسته به «صبحی الطفیلی»، «مجموعه المساجد» در صیدا و گروه‌هایی در «تعلبایا و جدیتا» به فرماندهی «عماد قزعون و ملحم حشیمی»
هستند.
تمام این جریان‌ها جریان‌هایی هستند که به غرب گرایش دارند و برخی چون جریان 14 مارس به رهبری «سعد حریری» حمایت صریح فرانسه و آل سعود را دارد. یکی از مشخصات این جریان‌ها ضدیت با مقاومت (خصمِ غرب و رژیم صهیونیستی) است. همچنین بررسی نوع اعتراضِ خشونت‌بار آن‌ها که شبیه کودتاست و به دنبال تسخیر ساختمان‌های دولتی است و نیز نکاتی که بعد از این خواهد آمد، مشخص می‌کند این جریان عملاً وارد جنگ با دولت حسن دیاب شده است که دیروز مجبور به استعفا شد!
نکته دیگر را باید در تحلیل و اطلاعات «الجمهوریه» لبنان یافت. منابع سیاسی آگاه به روزنامه «الجمهوریه» گفته بودند، فشارهای سنگینی بر «حسان دیاب» نخست‌وزیر لبنان برای ارائه استعفا وجود دارد و این فشارها از دو طرف انجام می‌شود: تشدید تظاهرات در خیابان‌ها و استعفای تعدادی از وزرا.
این نکته را کنار حرف‌های «ولید جنبلاط»، رئیس حزب «التقدمی الاشتراکی» (سوسیالیست ترقی خواه) لبنان باید گذاشت. او ساعاتی قبل از استعفای دولت «دیاب» گفته بود: «دولت فعلی باید ساقط شده و محاکمه شود. این دولت را باید در داخل پارلمان سرنگون کرد.» او مدعی شده بود که حزب متبوعش به دنبال «قانون انتخابات فرافرقه‌ای» است و سرنگونی دولت دیاب «پیروزی بزرگی» خواهد بود!
ماموریت فرانسه
«غسان سعود» نویسنده و تحلیلگر لبنانی اما در گفت‌وگو با المیادین تأکید کرده آمریکا، پرونده لبنان را برای رسیدن به اهداف سیاسی جدید، به فرانسه واگذار کرده است. به گزارش تسنیم، او همچنین تأکید کرده سعد حریری تحت یک پوشش فرانسوی قصد دارد به قدرت بازگردد!
البته هیچ کدام از کسانی فشار را بر دولت «دیاب» تشدید کردند، مشخص نکردند پس از استعفای دولت چه کسانی قرار است به قدرت برسند؟ همان‌هایی (حریری و...) که پیشتر نیز قدرت را به دست داشته‌اند و به خاطر ناتوانی خود مجبور به استعفا شده‌اند؟! چرا باید به آن‌ها اعتماد کرد؟ کسانی که بحران زباله‌ها و قطعی‌های مکرر و طولانی برق و... یادگار دوران آنان است؟!
وعده‌های کمک
خبر دیگر اینک، کشورهایی شروع به دادن وعده کمک به لبنان کرده‌اند که غالبا، مخالف جریان مقاومت در لبنانند! ‌به گزارش باشگاه خبرنگاران، دفتر ریاست جمهوری فرانسه اعلام کرده این کشور موفق به جذب ۲۵۲ میلیون یورو تعهد مالی برای کمک به لبنان شده است. اتحادیه اروپا نیز از اختصاص ۳۰ میلیون یوروی دیگر به لبنان خبر داده است. همچنین امیر قطر در کنفرانس بین المللی حمایت از بیروت از کمک
۵۰ میلیون دلاری خود به لبنان سخن گفته است. این یعنی، دقیقا کشورهایی که در تحریم و افزایش فشار اقتصادی به لبنان نقش دارند، تحت شرایطی! برای کمک به لبنان اعلام آمادگی کرده اند!
باید توجه داشت این کمک‌ها غالباً منوط به شروطی است که اگر آن شروط محقق نشود، باید منتظر ماند این وعده‌ها هم در حد همین حرف‌ها باقی بماند. درست در همین حین، «امانوئل ماکرون»، رئیس جمهور فرانسه، تهدید کرده تحریم‌هایی را علیه برخی از چهره های
سیاسی در لبنان اعمال خواهد کرد. «کریستالینا جورجیوا»، مدیر اجرایی صندوق بین‌المللی پول، نیز در بیانیه خود در کنفرانسی شرط کمک مالی بیشتر به لبنان را «شفا‌ف‌سازی موسسات مالی» این کشور! عنوان کرده است!
در پایان گفتن یک نکته کافی است. فهمیدن این که چه کسانی از این انفجار بهره می‌برند نیاز به ذهنی تحلیگر ندارد، بلکه تنها چشمی بینا می‌طلبد، مروری بر اخبار مذکور در این گزارش نشان می‌دهد که ماهیگیران چه کسانی‌اند. چه این انفجار اتفاقی  از سر اهمال‌کاری باشد، چه اقدامی تروریستی تاکنون کسانی را منتفع کرده که شاخصه اصلی آن‌ها گرایش به غرب و مخالفت با مقاومت است. البته ناگفته نماند اتفاقات بعد از انفجار نشان داد، به احتمال قریب به یقین، عمدی در این انفجار بوده است!