انتشار خبر تفحص و پیکر یک شهید افغانستانی دوران دفاع مقدس، با نام زیبای «نسیم افغانی» واکنش هایی را در پی داشت. ازجمله این واکنش ها، یادداشت محمد سرور رجایی، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستانی مقیم ایران است که در خبرگزاری مهر منتشر شد و به این شرح است:
ایران و افغانستان، به اعتبار مرزهای بین‌المللی دو کشور مستقل هستند، اما با ارزش‌های دینی مشترک، تاریخ و تمدن مشترک، مفاخر فرهنگی مشترک و مهم‌تر از همه زبان مشترک. ملت شریف ایران و افغانستان به گواهی تاریخ و فرهنگ دیرینۀشان یگانه هستند و یگانه خواهد ماند. به اعتبار همین یگانگی در دوران جهاد اسلامی افغانستان و جنگ تحمیلی ایران، رزمندگان بسیاری برای دفاع از باورهای دینی مشترک‌شان در کشورهای غیر از کشور خود حضور یافتند و حتی شماری از آن‌ها به شهادت رسیدند. به اعتبار همین یگانگی است که سردار باقرزاده، فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، به میدان می‌آید و می‌گوید. «در جریان تفحص پیکرهای مطهر شهدای گلگون‌کفن دفاع مقدس، اخیراً شهید والامقامی از اتباع کشور افغانستان به نام «نسیم افغانی» فرزند میرزامحمد، ۳۱ ساله به شماره پلاک CG519_396 اعزامی از لشکر ۵ نصر خراسان، در منطقه عملیاتی والفجر یک (فکه) تفحص و شناسایی شده است»
به اعتبار همین یگانگی است که کاربران فضای مجازی ایرانی و افغانستانی فیلم درخواست سردار باقری را دست به دست منتشر می‌کنند تا بتوانند کمکی برای یافتن خانوادۀ محترم این شهید نموده باشند. ما با پشتوانۀ مفاهیم ارزش‌های دینی خود باور داریم که شهدا زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. گذشت سال‌ها نیز هیچ تأثیری بر جایگاه جاودانۀ آن‌ها ندارد.
با توجه بر تجربه‌هایی که در این سال‌ها در پژوهش‌هایی که دربارۀ شهدا به آن رسیده‌ام، معتقدم هر زمانی که شهدا بخواهد، ابر و باد و مه و خورشید و فلک هم یاری‌گر می‌شوند و خود را به ما معرفی می‌کند. حالا هم احساس می‌کنم که شهید نسیم «افغانی» مأموریت یافته است که چون نسیمی بیاید و حال ما را نو کند. داستان یگانگی و برادری ما را از سر بنویسد و به یاد ما فراموشکاران کج‌سلیقه بیاورد که راه و رسم شهادت ادامه دارد. به یاد داشته باشیم که ما نسیم‌های بهشتی بسیاری داریم که جامعۀ ما با نام و یاد آن‌ها همواره عطرآگین است.
انتشار خبر تفحص پیکر شهید نسیم و جست‌وجوی خانواده این شهید والا مقام، این امیدواری را تقویت می‌کند که ما همچنان بر ارزش‌های دینی‌مان پای‌بندیم. اگر چه شناسایی خانواده شهید نسیم، کار دشواری است، اما امیدوارم این تلاش‌ها به نتیجه مطلوبی برسد. با شناسایی خانوادۀ مکرم ایشان و برگزاری مراسم تشییع و تدفین با شکوهی تابلوی دیگری از برادری‌های ما نقاشی خواهی شد.
امیدوارم که فرهنگیان ما ضرورت بازخوانی و معرفی شهدای افغانستانی دفاع مقدس را درک کرده باشند. در چنین شرایطی که قدرت‌های سلطه طلب جهان، مدام در تلاش اختلاف افگنی در بین ملت‌های مسلمان، به خصوص در بین دو ملت شریف ایران و افغانستان هستند، ارزش‌های دینی ما با محور شهید و شهادت همیشه تقویت کنندۀ دوستی‌ها و برادری‌های دو کشور بوده است.
مردم مسلمان افغانستان شهدای بسیاری در جنگ تحمیلی دارد. با توجه به وضعیت آن سال‌ها خیلی از شهدا در شهرهای مختلف ایران دفن و به آرامش ابدی رسیدند. شهدای مانند رجب غلامی آرام یافته در «بجستان» که هنوز خانواده‌اش شناسایی نشده است.
شهید شریف‌احمد افغانستانی در استان خوزستان، در شهرستان شوشتر در مقام حضرت صاحب‌الزمان (عج) سال‌هاست که در کنار یاران شهیدش آرمیده است، خواهر شهید ابوالقاسم ضرغام‌پور به نگارنده گفت: «شریف‏احمد از دوستان برادر شهیدم بود. هیچ خبری از خانواده‌اش نیست عاجزانه تقاضا دارم رسیدگی کنید.» حالا که در چنین وضعیت نا به‌سامان شهدا خودشان به سراغ ما آمده‌اند، شایسته است که ما به وظیفۀ خود صادقانه عمل کنیم. رسانه‌های ما دقیق‌تر برای معرفی آن‌ها گام بردارند. شایسته است که به احترام شهدای مشترک دو ملت بزرگ ایران و افغانستان که ما را از تاریخ مشترک و فرهنگ مشترک عبور دادند و به «خون شریکی» رساندند، حداقل به وظیفۀ فرهنگی خود با نگاه درست انسانی عمل کنیم. به یاد داشته باشیم که شهدای بسیاری از دو ملت بزرگ ایران و افغانستان در کشور غیر از کشور خود به شهادت رسیده‏اند. حالا تاریخ مبارزاتی مردم ما با خون هم پیوند خورده است. واژۀ «خون شریکی» که برای اولین بار در رونمایی فیلم مستند شهید احمدرضا سعیدی یکی از شهدای ایرانی جهاد اسلامی افغانستان به نام «مأموریت خدا» بر زبانم جاری شد، بهترین تعبیر برای بیان برادری و همدلی است. امروز وظیفۀ ما تبیین درست آن است. مسلماً اگر خوب تبیین شود هیچ نیرویی نمی‌تواند اتحاد و برادری دو ملت بزرگ ایران و افغانستان را از بین ببرد.
یادم است وقتی در بیست‌وهفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران غرفۀ یادبود شهدای افغانستانی دفاع مقدس را برپا کرده بودم، بازدید کنندگان ایرانی و افغانستانی وقتی تصاویر شهدای مهاجر را می‌دیدند، با تعجب و ناباوری می‌پرسیدند مگر ما شهدای افغانستانی هم در جنگ تحمیلی داریم؟
این یادداشت را با نوشتۀ یکی از نویسندگان دفاع مقدس که در دفتر یادبود شهدا نوشته است به پایان می‌رسانم.
«به نام خدای شهدا
زیاد درباره جنگ خواندم و نوشته‏ام، اما با این قضیه که افغان‌ها نیز در این نبرد هم‌دوش برادرانم بوده‏اند، بی‏خبر بودم و چه غریبانه با آن آشنا شدم، رحمت بیکران خداوند نثار آنان بود.
بیایید اعلام کنیم، با فریاد که هر کجا فریاد آزادی خواهی و مقاومت است دیگر ملیت رنگ می‌بازد و انسانیت آغاز می‌شود و چون انسانیت آغاز شد یعنی آفرینش مجدداً شکل گرفت. یا شهدای افغان. صلوات
علیرضا حنیفی (نویسنده دفاع مقدس)»