«مصطفی الکاظمی» و مسئله سلاح حشدالشعبی(نگاه)
این روزها عراق دوران حساسی را سپری می‌کند. پنج شنبه( 18 اردیبهشت) دولت جدید این کشور سرانجام بعد از 5 ماه بحران سیاسی به ریاست «مصطفی الکاظمی» از پارلمان رای اعتماد گرفت.
برگزاری انتخابات زودهنگام، اخراج نظامیان آمریکایی، بازگشت داعش، کرونا، کاهش شدید درآمدهای نفتی، مبارزه با فساد، تداوم اعتراضات و آشوب‌ها و سهم‌خواهی احزاب در تکمیل کابینه مهمترین چالش‌هایی است که دولت نوپای کنونی با آنها باید دست و پنجه نرم کند اما در میان این همه چالش مهم که هر کدام از آنها به تنهایی می‌تواند دولتی را ساقط کند، «مصطفی الکاظمی» رئیس سابق دستگاه اطلاعاتی عراق و نخست وزیر کنونی این کشور یکی از اولویت های مهم دولت خود را «لزوم انحصار سلاح در دست دولت مرکزی» خوانده و بر بازگرداندن «ابهت دولت از طریق محدود کردن سلاح در دست نهاد‌های دولتی و نظامی» تاکید کرده
است.
چهارشنبه گذشته (24 اردیبهشت) نیز «محمد بحرالعلوم» نماینده دائمی عراق در سازمان ملل به نیابت از «مصطفی الکاظمی» سخنرانی و بر «انحصار اسلحه در دستان دولت» تاکید کرد. ناگفته پیداست که منظور نخست وزیر جدید و نماینده دائمی عراق در سازمان ملل نیروهای بسیج مردمی عراق هستند که این روزها سرگرم مبارزه با هسته‌های فعال شده داعش در عراق می‌باشند.
در نگاه اول این خواسته کاملاً به جا و معقول به نظر می‌رسد. از ضروریات دولت‌های مدرن انحصار سلاح و زور مشروع در دستان حکومت مرکزی می‌باشد. اما کاظمی باید به چند نکته مهم در این میان توجه داشته باشد؛ نکته اول این که عراق وضعیت ویژه و بسیار خاصی دارد. اگر عراقی تا کنون باقی مانده و داعش و سایر تروریست‌های سلفی تکفیری در بغداد پرچم خود را برافراشته نکرده‌اند مدیون جان‌فشانی‌های همین نیروهای بسیج مردمی هستند.
نکته دوم این که، نیروهای مقاومت بسیح مردمی رو در روی دولت و ملت عراق تعریف نمی‌شوند. آنها مسلح نشده‌اند که اقتدار دولت را تضعیف کنند بلکه آنها بازوان توانمند دولت برای مقابله با چالش‌های امنیتی هستند که عراق این روزها با آن دست به گریبان است. در واقع باید به نخست وزیر جدید گوشزد کرد که سلاح نیروهای مقاومت ابزار بسیار مهمی در دست دولت وی برای مقابله با تهدیدات امنیتی نامتقارن از سوی گروه‌های تروریستی و نظامیان آمریکا در این کشور است.
نکته سوم این که مقابله با داعش و ماجراجویی‌های نظامیان آمریکا مستلزم حضور بسیج مردمی مسلح در این کشور است و تا زمانی که نیروهای نظامی آمریکا خاک این کشور را ترک نکرده و تروریست‌های سلفی تکفیری در این کشور به طور کامل نابود نشده‌اند دولت نباید اصراری بر خلع سلاح مقاومت داشته باشد؛ چرا که با خلع سلاح نیروهای مقاومت دولت در واقع حکم نابودی خود را امضا می‌کند. و نکته چهارم این که نیروهای مقاومت بازوان قدرتمند دولت در راستای ایجاد ثبات و امنیت در عراق محسوب می‌شوند و این مسئله هرگز نباید در کشمکش‌های سیاسی احزاب و گروه‌ها وجه المصالحه قرار گیرد. برخی دولت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و برخی جریانات در داخل پارلمان عراق بر اساس منافع خود خواهان خلع سلاح نیروهای حشدالشعبی هستند و بر نخست‌وزیر برای اجرای این مسئله فشار وارد می کنند اما اولویت امروز عراق و نخست وزیر جدید نه تنها این مسئله نیست بلکه دولت نوپای کنونی اهداف بسیار مهم دیگری دارد و نباید بیهوده انرژی خود را صرف مسائلی کند که نه تنها کمکی به بهبود اوضاع عراق نمی‌کند، بلکه ممکن است پای داعش را دوباره به این کشور بازگرداند!
سید‌محمد امین‌آبادی