گزارش خبری تحلیلی کیهان
از نشست «برلین» هم آبی گرم نشد نگرانی از تبدیل لیبی به سوریه‌ای دیگر
با انتشار جزئیاتی از پیش‌نویس نشست «برلین» روشن بود که این نشست هم چیز چندان زیادی از نشست‌های بی‌حاصلِ گذشته ندارد و لیبی همچنان مسیر فاجعه‌باری را طی می‌کند که سوریه رفته است. هر دوی این کشورها با مداخلات خارجی به این وضع افتاده‌اند.
سرویس خارجی-
پس از گذشت حدود ده ماه از درگیری بین نیروهای شرق لیبی تحت امر ژنرال بازنشسته «خلیفه حفتر» با نیروهای غرب لیبی به ریاست دولت «فائز السراج» روز یکشنبه برلین میزبان کنفرانسی برای «حل بحران در لیبی و پایان دادن به جنگ» در این کشور بود. آن هم از سوی کشورهایی که بعضا به طور مستقیم در بروز این وضع در لیبی دخالت داشته‌اند. در این نشست طرفین درگیر در خاک لیبی همراه با 12 کشور و چند سازمان گرد هم آمده بودند تا در واقع هیچ کار اساسی را پیش نبرند!
پیش از برگزاری نشست برلین از این کنفرانس که میزبان آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلیس، چین، آلمان، ترکیه، ایتالیا، مصر، امارات، الجزائر، کنگو و «فائز السراج» و «خلیفه حفتر» و نیز چهار سازمان بین‌المللی اعم از سازمان ملل، اتحادیه اروپا، اتحادیه آفریقا و اتحادیه عرب بود، رسانه‌ها پیش‌نویسی را منتشر کردند، پیش‌نویسی که طی پنج ماه گذشته ۱۰ کشور ملاحظات خود درباره آن را بیان کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری «آناتولی»، پیش‌نویس توافقنامه کنفرانس برلین تفاوت چندانی با توافقات قبلی همچون الصخیرات، پاریس، ابوظبی و پالرمو ندارد، مهم‌ترین بخش آن مربوط به دعوت از شورای امنیت برای اعمال تحریم علیه طرف‌هایی است که تهدیدی برای برقراری آتش‌بس در لیبی محسوب می‌شوند و با وجود اینکه این امر می‌تواند «حفتر» را از نقض آتش‌بس بازدارد و مانع پیشروی شبه‌نظامیان آن به سمت طرابلس پایتخت لیبی شود اما شورای امنیت فی نفسه شاهد دودستگی است و تاکنون در محکوم کردن حملات «حفتر» به طرابلس ناکام مانده است.
«حفتر» از حمایت‌های روسیه، فرانسه و تا حدودی آمریکا (و متحدان منطقه‌ای آمریکا مثل عربستان، مصر، امارات) برخوردار است که همین مسئله سؤالاتی را درباره میزان آمادگی این کشورها برای عمل به تعهدات خود درخصوص توقف حمایت‌های نظامی و دیپلماتیک از حفتر مطرح می‌سازد.
از سوی دیگر فعال‌ترین کشور خارجی که مستقیماً در جنگ لیبی شرکت دارد، ترکیه است که از دولت وفاق ملی حمایت می‌کند و دشمن سرسخت «حفتر» محسوب می‌شود که نقش کلیدی در این منطقه دارد. ترکیه هم منافع اقتصادی خود در لیبی را پیگیری می‌کند (به ویژه نفت و افزایش دامنه فعالیت‌هایش در مدیترانه) و هم به دنبال افزایش نفوذِ تا بیخ گوش رقیبش مصر است.
با در نظر داشتن این مناسبات که گوشه‌ای از آن در بالا آمد و همچنین در نظر گرفتن ساختار قبیله‌ای لیبی نمی‌توان امید داشت که مسئله لیبی به این راحتی و به این زودی حل شود. به ویژه مورد اول، دخالت‌های خارجی، که حل مسائل لیبی در داخل این کشور را عملاً ناممکن کرده است. بی‌خود نیست که حتی پیش از برگزاری نشست، به نوشته «رویترز»، یک مقام آمریکایی که خواست نامش فاش نشود، گفته بود، توقع کشورش از کنفرانس برلین برای حل بحران در لیبی «اندک» است و وضع این کشور در حال نزدیک شدن به وضعیت در سوریه است!