گزارش تحلیلی کیهان از ریشه اصلی مشکلات عراق
مردم عراق به عنوان اولین قربانیان جاه طلبی‌های رژیم منحوس «صدام» و سیاست‌های غیر انسانی آمریکا، اکنون وارث شرایط بسیار پیچیده‌ای هستند و برون رفت از این وضعیت، علاوه‌بر دشمن شناسی، نیازمند بسیج منابع اجرای طرح‌ها توسط دولت‌های کار آمد در دوره‌ای طولانی است.
آنچه طی سال‌های گذشته در شکل اعتراضات خیابانی عراق شاهد بوده ایم و این روزها نیز مشاهده می‌کنیم، سه وجه کاملا مشخص دارد؛ یکی، خواسته‌های سیاسی و اقتصادی بحقی که توسط مردم فریاد زده می‌شود؛ دوم، عجله‌ای است که در تحقق این خواسته‌ها، مشاهده می‌شود و سوم نیز شعارهای انحرافی که توسط برخی جریان‌ها به مردم القا می‌شود.
تردیدی در این نیست که اکثریت قریب به اتفاق کسانی که وارد خیابان‌ها می‌شوند، افرادی هستند که وطن خودشان را دوست دارند و طبیعی است که باید دوست و دشمن خود را پس از حدود چهار دهه زجر و سختی، خوب بشناسند.
در ارتباط با اتفاقات جاری در عراق، کارشناسان از خودشان می‌پرسند که چرا مردم یکباره به شکل توفانی وارد خیابان‌ها می‌شوند و وقتی که به خیابان‌ها می‌آیند، دیگر حاضر نیستند آن را ترک کنند و برآورده شدن همه مطالبات خود را یکجا می‌خواهند و البته، همین نیز زمینه‌ساز عکس خود می‌شود؛ زندگی معمولی فلج شده و فرصت‌طلبان و اراذل اوباش به خیابان‌ها می‌آیند و اموال عمومی را غارت می‌کنند و به آتش می‌کشند و مهم‌تر از همه اینکه به جای سر دادن شعار علیه دشمنان تابلو دار عراق، بعضا علیه دوستان شعار سر داده می‌شود.
در این هیچ شکی نیست که اوضاع جاری عراق، میراث 34 سال حکومت رژیم بعثی «صدام» و کشورهایی مثل آمریکا و عربستان است. این کشورها متهمان ردیف اول شرایط پیچیده موجود در عراق هستند.
عراق اکنون برای ارئه خدمات معمول، که وظیفه هر دولتی است، زیر ساخت مناسبی ندارد. این کشور فاقد کارخانه‌های بزرگ و فعال، سیستم‌های آبرسانی درست، جاده‌های مناسب، افراد تحصیلکرده و متخصص کافی و نظام اداری و بهداشتی کارآمد است. آیا غیر این است که دولت‌های فعلی عراق این شرایط را از صدام به ارث برده‌اند؟ این رژِیم جنگ‌های خونین و طولانی مدتی را به ملت عراق و همسایگان تحمیل کرد و بارها دست به کشتارمردم کشور خود زده است. آمریکا و عربستان نیز حامیان همیشگی صدام بوده‌اند، تا اینکه او از دستورات اربابان سرپیچی کرد و در سال 1991 به کویت یورش برد.
آیا مردم عراق فراموش کرده‌اند که عوامل سازمان‌های جاسوسی «موساد» و «سیا» از سال 2003 به بعد، که این کشور به‌اشغال نظامیان آمریکایی در آمده بود، صدها پزشک، استاد دانشگاه و متخصص عراقی را یکی پس از دیگری ترور کرده‌اند؟
در مرحله بعد، هیچ‌کس نمی‌تواند فراموش کند که در سال 2014 عناصر گروه تروریستی داعش به کمک آمریکا و عربستان، از خاک سوریه وارد عراق شده‌اند و جنایات و حملات آنها، باعث ویرانی بخشی از این کشور شده است.
پس از شکست داعش در سال 2017 نیز سفارت آمریکا در عراق، که بزرگ‌ترین سفارت یک کشور در روی زمین محسوب می‌شود، یک روز مردم را آرام نگذاشته است و همیشه در صدد ایجاد تفرقه میان مردم و تحریک گروه‌های سیاسی علیه یکدیگر بوده است.
علاوه‌بر این توطئه‌ها، آمریکا هم اکنون یک سوم درآمد از فروش نفت عراق را به بهانه هزینه‌های جنگ، غارت می‌کند.
بنابراین، آمریکا، عربستان، داعش و بعثی‌ها میراث اقتصادی موجود را برای مردم عراق رقم زده‌اند و به همین خاطر، اعتراضات خیابانی و شعار‌ها نیز باید علیه اینها باشد و مردم آنها را دشمن خود بدانند، نه اینکه خود وارد آشوبی شوند که در ریاض و واشنگتن مهندسی شده است.
در هر حال، مردم باید بدانند آنها نیازمند یک توسعه اقتصادی هستند و با توجه به نوع خرابی‌ها و گستردگی آنها در عراق، این توسعه، به طور منطقی زمان زیادی را می‌طلبد. البته، مقدمه توسعه و هر کار مثبتی، وجود ثبات و امنیت در کشور است؛ لذا، مردم باید هوشیار باشند که با دست‌های خود، کشور را وارد دور باطل نا امنی و توسعه نیافتگی نکنند.