غربی‌ها؛ مروج خودنمایی و جلوه‌گری زن
در اسلام حجابی بین زن و مرد وجود دارد، این را نمی‌شود منکر شد، این حجاب هست، اینکه بگویند اگر زن و مرد در اتاقی هستند که پرده کشیده و در بسته است، این حرام است، یک معنای عمیق و حکیمانه دارد، این درست است. همه به‌عنوان یک مرد و یک زن به خودشان که مراجعه کنند، تصدیق می‌کنند که این حکم، حکم درستی است. کسی نمی‌تواند انکار بکند و بگوید این حکم، حکم درستی نیست، اینکه می‌گویند زن آرایش کرده و با زینت جلوی مردها و در مجامع مردها ظاهر نشود، حکم درستی است. فرهنگ غربی درست ضد این است، می‌گوید زن خودش را به بهترین وجهی که می‌تواند زیبا کند، حتی زیبایی‌هایی که ندارد، به خودش بچسباند. خیلی از این وسایل آرایش برای دادن زیبایی‌های مفقود به یک زن فاقد آن زیبایی‌هاست. برای اینکه در مقابل مرد، مرد اورا زیبا ببیند و به او گرایش پیدا کند. با اینکه گرایش لحظه‌ای است، یعنی اگر آن مرد، نزدیک این بیاید، خواهد دید که واقعی نیست، اما همین که نگاه کند، زیبایی او را ستایش بکند. این، در فرهنگ غربی یک چیز مطلوب است،در فرهنگ اسلامی، این برای غیرهمسر، چیز مذموم است. به‌نظر من اینها را باید دانست، اینها حکمت است.
* بیانات در دیدار با زنان نماینده مجلس شورای اسلامی ، 30/4/1376