چه قرن هاست که پیمانه گسارانِ خُمخانه بلا و دُردی کشان باده دریغ و تحسّر، به بشارت استهلال ماه غم، جامه شکیب بر تن دریده‌اند.
- سلام بر تو‌ای هلال خونین و سیه پوش!‌ای طلایه دار سپاه‌اشک و اَسَف!‌ای بغض فرو نابرده آسمان!‌ای تن رنجورت آزرده از پریشانیِ قدسیان و خاکیان!‌ای افسرده و نژند از آه سردِ ماتمیان!
سلام بر تو‌‌ای اندوه گسار بی‌قراران! و‌ ای نویدِ حزنِ سترگ حسین(ع)!
- و سلام بر تو‌ای محرم! ماه تیمار غم‌ها، بهار رویش جوانه‌های داغ و محنت، و بهانه جوشش چشم‌ها و سینه ها. سلام بر تو‌ای تجلی گاه شکوه و مظلومیت - حماسه و خون - صبر و جهاد - کرامت و اسارت - عطش و سَقایت و عزت و آزادگی! سلام بر تو و بر شب‌های دهگانه ات.
- و سلام بر کربلا آن وادی مقدس طُوی، میعادگاه انبیا، مطاف اولیا و میقات ملائک غبار آلوده و ژولیده مو. سلام بر آن قطعه بهشت و بر تربت کیمیا اثرش.
- و سلام بر غم. غم حسین(ع) که عروسِ غم هاست؛ دلربا و نگارین، طنّاز و ملیح!
از آغاز خلقت، اگر دلدادگان به بزم محنت فزای غمش بار یافته‌اند و سحاب سخاوت چشم‌ها بر دشت عطشناک رخساره‌ها فرو باریده است، از کرامت عشق اوست که قتیل عَبَرات است! امواج‌ اشک بر ساحل بی‌کران مظلومیتش پایانی ندارد.
***
عاشورا، لیله القدر قرب عشاق است و هل من معین، رمز حیات جاوید و شهیدان سالکان مجذوبی که سرانجام به سراپرده حسین(ع) راه یافتند. آنان در عَتبه قرب او خضرگونه از زلال خلود سیراب شدند و از بهشت لقای سیدالشهدا(ع) کام یافتند. عاشورا از اسرار الهی‌ست و شهیدان، معلمان این اسرار.
سیدابوالحسن موسوی طباطبایی