محمدجواد ظریف در همایش بزرگداشت روز جهانی حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی که در مرکز همایش‌های صداوسیما برگزار شد اظهار کرد: گروهی از کشورها آینده و امنیت خود را در گروی وابستگی می‌بینند و امنیت را قابل خریداری تصور و فکر می‌کنند با پرداخت پول و خرید اسلحه می‌توانند امنیت خود را حفظ کنند و از تاریخ نیز درس نمی‌گیرند، هم آنکه دوست خود را تبدیل به دشمن و او را محکوم، تحریم و متهم به نقض حقوق بشر کرده و هم آن طرف که دید پول برایش امنیت نمی‌آورد.
وی افزود: مگر عربستان 75 میلیارد دلار در اختیار رژیم صدام قرار نداد که علیه ایران مبارزه و مردم ایران را به خاک و خون بکشد؟ چرا نفهمید پول امنیت نمی‌آورد و بعد از این صدام همان سلاح را علیه عربستان به‌کار برد، هنوز هم امید دارند که رژیم صهیونیستی که 70 سال است خانه برادران و خواهرانشان را‌اشغال کرده و امروز گنبد آهنینش نمی‌تواند حتی در برابر موشک‌های حماس مقاومت کند، در برابر دریوزگی‌شان از آنها حمایت کند.
وزیر امور خارجه اضافه کرد: قدرت جمهوری اسلامی در این است که گفتمان دیگری را به جهان معرفی کرده است، گفتمانی که مبنای قدرت، مشروعیت، امنیت، پیشرفت و استقلال خود را مردمش می‌داند نه یک قدرت خارجی. ما هیچ‌وقت امنیت نمی‌خریم و هیچ‌وقت امنیت نمی‌فروشیم زیرا امنیت، پیشرفت و مشروعیتِ خود را از مردم می‌گیریم. آنها (غربی‌ها) ما را تحریم می‌کنند؛ البته تحریم لغت غلطی است و نباید از آن استفاده کنیم زیرا تحریم در لغت به‌معنای ابزار اجرای قانون است. آنچه آنها انجام می‌دهند‌تروریسم است و هدف تحریم‌ها مردم و انسان‌ها هستند.
ظریف بیان کرد: دیروز هفتاد و چهارمین سالگرد بمباران هیروشیما و هفتادوچهارمین سالگرد استفاده از سلاح هسته‌ای در طول تاریخ بود. سلاح هسته‌ای سلاح کشتار جمعی غیرنظامیان است. تفکری که معتقد است برای حتی خاتمه دادن به یک جنگ می‌تواند صدها هزار انسان و زن و مرد و کودک را به نابودی بکشاند، امروز هم وزیر خارجه‌اش اعلام می‌کند «مردم ایران باید تصمیم بگیرند که آیا نان می‌خواهند یا ادامه سیاست‌های کنونی.»، این، همان سیاست است و تفاوتی در آن نگرش و دیدگاه به‌وجود نیامده است. (خطاب به سردمداران آمریکا؛) آیا این مردم از نظر شما حقوق و کرامت انسانی دارند؟به گزارش تسنیم، وزیر امور خارجه افزود: یک راکتور هسته‌ای برای ایران در دهه 50 میلادی بر اساس طرح آیزنهاور ساختند. در آن زمان برای این راکتور سوخت 90 درصد در نظر گرفتند. بعد از انقلاب به 20 درصد تبدیل کردند و در سال 90 میلادی به ما گفتند «نمی‌توانید از ما اورانیوم غنی‌سازی 20 درصد بخرید.»، خواستیم از یک کشور دیگر بخریم مانع شدند، خیال کردند ما چشم می‌گوییم چون عادت به این گفتمان دارند. علت اینکه از ما دلخور هستند این است که این گفتمان را نپذیرفتیم، خیال کردند ایران هم چشم می‌گوید، اگر چشم می‌گفتیم که الآن اینجا نبودیم.