محمدعلی وکیلی که سخنگوی ستاد انتخاباتی روحانی در سال 96 را بر عهده داشته، به شرق گفت: جریان اصلاحات بر اساس تحلیلی به روحانی رسید. اما جریان اصلاح‌طلبی در این‌جا خطای بزرگی کرد. خطای بزرگ این بود که مأموریت کسی را که به پاستور و کسانی را که به بهارستان فرستاد، مشخص نکرد. در نتیجه هرکسی با متر خود انتظارسازی کرد.
وی می‌افزاید: عملکرد فراکسیون امید قابل نقد است. اما عمل اصلاح‌طلبانه فراکسیون امید فراتر از انتظار بوده است.
فراتر از کارکرد این تیپ آدم‌ها بوده است. کسانی مثل الیاس حضرتی، وکیلی، کواکبیان و دیگران که هیچ‌وقت در سقف اصلاح‌طلبی تعریف نمی شدند. بنابراین کسی انتظار نداشت که به‌طور مثال وکیلی تبدیل به بهزاد نبوی در مجلس شود. اما هرکدام از ما در موضع اصلاح‌طلبی فراتر از انتظاری که پیش از رفتن به حاکمیت از ما وجود داشت، عمل کردیم. به‌طور مثال در گرفتن مجامعی که می‌توانست برای جریان اصلاح‌طلبی دردسرآفرین باشد. اگر فراکسیون امید نبود هیچ‌گاه شورای شهر اصلاح‌طلب شکل نمی‌گرفت.
وکیلی گفت: از روزی که منتخب بودیم و هنوز پا به مجلس نگذاشته بودیم، دوستان گفتند این‌ها آدم‌های رده چندم و محصول نظارت استصوابی هستند. به‌تازگی هم می‌گویند این‌ها منتخبان بین بد و بدتر هستند.
ما هنوز وارد مجلس نشده بودیم که بمباران یأس از سوی اتاق‌های فکر جریان اصلاح‌طلبی شروع شد.
آن برنامه‌ای روتین است که می‌گوید در حوزه‌های مختلف اقتصادی و... چه‌طور عمل کنیم. من از منظر گفتمان می‌گویم ما باید چه رویکردی را اتخاذ می‌کردیم؟ بنا بود چه نسبت سیاسی با وضع موجود قدرت داشته باشیم؟ مثل مجلس ششم باشیم؟
برداشت من این بود. باید کسی بود که می‌گفت آقای وکیلی تو اشتباه می‌کنی. به‌ هرحال، من در حد خودم به‌عنوان نماینده فراکسیون امید گفتم مأموریت ما جدال با قدرت نیست. مأموریت ما جلب اعتماد برای حل موضوعات است. یک اتفاق فکری می‌توانست به‌ من بگوید آقای وکیلی، فهم شما از مأموریت‌ غلط است و شما باید با چالش مطالبه‌گری کنید. اما هرگز این اتفاق نیفتاد. در حالی که نماینده‌های اصلاح‌طلب مجلس ششم را از بیرون تغذیه می‌کردند. با اینکه هرکدام به یک حزب وصل بودند و گفته می‌شود به لحاظ کنش سیاسی خبره‌تر از نماینده‌های فعلی بودند. به آنها برای نطق کمک می‌شد.