سرویس خارجی-

طی ماه های گذشته گزارش های متعددی از جنگ یمن و خروج تدریجی امارات از این جنگ به دلیل شکست های پی در پی و ترس از ایران! منتشر شده است. البته برخی رسانه ها نیز این مسئله را یک فریب اعلام کردند که از سوی ابوظبی در حال انجام است. گزارش مستند «وال استریت ژورنال» یکی از این گزارش ها بود که چندی پیش اعلام کرد امارات خروج نیروهای خود را از یمن از یک سال پیش شروع کرده است. همزمان با جدی شدن بحث خروج اماراتی ها از جنگ یمن، عبدالباری عطوان، تحلیلگر معروف جهان عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه‌ای «رای الیوم» درباره دلایل تصمیم اخیر ابوظبی برای عقب‌نشینی تدریجی از یمن نوشته: «کشور امارات و به طور مشخص شیخ‌نشین ابوظبی در حمایت از هم‌پیمان عربستانی خود و با این باور وارد جنگ یمن شد که پیروزی در جنگ به این شکل سریع‌تر محقق خواهد شد و به دلیل نبود تعادل در قوای دو طرف و ضعف طرف مقابل و نیز برتری هوایی امارات، عربستان و قطر (قطر پیش از خروج از ائتلاف عربی عضوی موثر در آن بود) هزینه کمتری خواهد داشت. اما نبود تصمیم‌گیری قاطع و سریع، تشدید مقاومت یمن، ضعف دولت مستعفی یمن و نبود شایستگی در میان رهبران این دولت همگی عواملی بودند که موجب وخامت اوضاع شده و اشتباه و ضعف طرف دیگر را برملا کردند.»
به گزارش ایسنا عطوان تاکید کرد:«گزارش‌های غربی حاکی از آن هستند که امارات بخشی از نیروهای خود از جمله جنگنده‌ها، تانک‌ها، هلی‌کوپترهای جنگی را به صورت تدریجی و بی سروصدا از این عملیات خارج کرد...اکنون ریاض به عنوان زیان‌کار بزرگ این اقدام امارات شناخته می‌شود و در عمق خاک خود متحمل شکست‌های نظامی می‌شود».
عبدالباری 10 دلیل را برای عقب نشینی امارات از یمن برشمرده که مهمترین این دلایل به این شرح است: اول:انتقال جنگ توسط جنبش انصارالله و هم‌پیمانان داخلی و خارجی آن از خاک یمن به عمق خاک کشورهای عضو ائتلاف عربی و در نهایت افزایش سوالات مردم این کشورها درباره مشروعیت این جنگ و نگرانی آنها از گسترش جنگ و طرح سوالاتی درباره این‌که آیا اساساً این جنگ فایده‌ای دارد یا نه. دوم:افزایش قدرت انصارالله و هم‌پیمانان آن و دستیابی آنها به سلاح‌هایی پیشرفته. سوم: به پایان رسیدن لیست اهداف غیرنظامی و نظامی ائتلاف عربستانی – اماراتی و در مقابل وجود بیش از ۴۰۰ هدف برای انصارالله که اکنون در تیررس موشک‌های بالستیک و هدایت‌شونده و پهپادهای آن قرار دارند. چهارم: فروپاشی چشم‌گیر توانمندی‌های دفاعی زمینی و هوایی کشورهای ائتلاف عربی که برای آن ده‌ها میلیارد هزینه کرده بودند. پنجم: گسترش احساس بی‌تفاوتی به صورت گسترده و رو به فزونی در امارات، مناطقی همانند شارجه، دبی و راس الخیمه برای ورود به این جنگ از ابتدا اشتیاقی نداشتند. شش: افزایش خسارت‌ها و تلفات در میان نیروهای اماراتی و کشته و زخمی شدن برخی از اعضای خاندان حاکم و خانواده‌های بزرگ آن برای اولین‌بار در تاریخ این کشور. هفتم:کاهش سطح هماهنگی‌های نظامی میان دو هم‌پیمان اماراتی و عربستانی در میادین جنگ و نکته قابل توجه اینکه حضور عربستان در منطقه‌ای مثل المهره، خروج امارات از آنجا را به دنبال دارد. هشتم: شکایت بسیاری از مسئولان نظامی امارات از آمادگی پایین ارتش عربستان در میادین نبرد با وجود داشتن تجهیزات نظامی پیشرفته. نهم: توسعه دخالت‌های سیاسی و نظامی امارات به ویژه در لیبی و منطقه شاخ آفریقا و حتی در افغانستان و کوزوو باعث شد که فشارها بر این کشور افزایش یافته و همزمان تعهدات مالی، نظامی و سیاسی این کشور چند برابر شوند.
«عطوان» در ادامه نوشته: «این‌که خبرها درباره خروج تدریجی امارات از یمن نتیجه بازنگری‌های سیاسی در سطوح عالی این کشور باشد را بعید نمی‌دانیم و چه بسا ما به ویژه در پرونده یمن شاهد بازتاب نتایج این تصمیم در میادین دیگر باشیم که از جمله مهم‌ترین نتایج آن سرد شدن روابط مستحکم و پیمانی با عربستان است...عربستان نیز نیازمند بازنگری‌های مشابهی حتی با عمق و وضوح بیشتر است چرا که ادامه دادن به برخی سیاست‌ها و مشارکت در جنگ طی پنج سال گذشته هزینه‌های مالی و معنوی بسیاری را به این کشور وارد کرده و بر چهره آن در جهان اسلام و در میان کشورهای عربی تاثیر گذاشته است.»