سرویس خارجی-

سرنگونی پهپاد گران قیمت و فوق پیشرفته آمریکا توسط پدافند هوایی بومی جمهوری اسلامی ایران پنج شنبه هفته گذشته بر فراز آب‌های نیلگون خلیج‌فارس بهانه‌ای شده تا اندیشکده‌ها و کارشناسان ضعف‌های نظامی آمریکا را دوباره مرور کنند.
در همین رابطه پایگاه اینترنتی «نشنال اینترست» ضمن انتشار گزارشی به آسیب پذیری ناوهای آمریکایی در خلیج‌فارس پرداخته و نوشته: «بیل کلینتون، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، در سال ۱۹۹۳ گفت زمانی که واژه بحران در واشنگتن شیوع پیدا کند، طبیعی است نخستین سؤالی که به ذهن هر کسی می‌آید این است: «نزدیک‌ترین ناو هواپیمابر کجاست؟» این احساس کلینتون هنوز هم بر فضای واشنگتن حاکم است. نه تنها آمریکا اخیراً ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن را به نزدیکی خلیج‌فارس اعزام کرد تا از تهاجم احتمالی ایران جلوگیری کند، بلکه طی بهار امسال، دونالد ترامپ پیشنهاد وزارت خارجه برای خودداری از سوخت‌گیری مجدد رآکتور هسته‌ای ناو هواپیمابر یو اس اس هری ترومن به منظور صرفه‌جویی در هزینه‌ها را رد کرد.» نشنال اینترست در ادامه نوشته :«واشنگتن از دیر باز ناو‌های هواپیمابر را گل سر سبد قدرت دریایی آمریکا تلقی کرده و طی سال‌های اخیر هیچ تمایلی برای تغییر این موضع از خود نشان نداده است. اما برخی کارشناسان حوزه دریایی مخالف اتکای آمریکا به ناو‌های هواپیمابر هستند. یکی از این کارشناسان دکتر تی ایکس هامز، سرهنگ بازنشسته گروه تفنگداران آمریکا و از اعضای برجسته مؤسسه تحقیقات مطالعات راهبردی ملی در دانشگاه دفاع ملی است.»
 به گزارش فارس در ادامه این گزارش به اظهارات «هامز» اینگونه پرداخته شده که، «کشتی‌های آمریکا به شکل فزاینده‌ای با فرسایش روبرو هستند. نه تنها ناو‌های هواپیمابر آمریکا به شکل فزاینده‌ای در برابر حملات دوربرد آسیب‌پذیر شده‌اند، بلکه توسعه مستمر فناوری‌های موشکی با سرعت بسیار بالا، متضمن «هر شلیک، انهدام یک هدف» برای کشتی‌های آمریکایی است. در صورتی که این فناوری در مناقشه‌های آینده مورد استفاده قرار گیرد، ناو‌های هواپیمابر غول‌پیکر و بسیار پرهزینه و آسیب پذیر نیروی دریایی آمریکا احتمالاً در همان ساعات اولیه متحمل تلفات زیادی خواهد شد...نیروی دریایی قادر نیست هزینه نگهداری کشتی‌هایی را که اکنون در اختیار دارد تأمین کند. اگر بخواهیم هزینه‌های مرتبط با ساخت جایگزین‌ها و آمادگی برای تمامی ابعاد یک مناقشه را در نظر نگیریم، ناو‌های هواپیمابر آمریکا به میزان چشمگیری این هزینه‌ها را بالا می‌برد؛ خرید یک ناو هواپیمابر هسته‌ای به همراه بال هوایی‌اش، ۲۰ میلیارد دلار هزینه دارد؛ یک میلیارد دلار هم هزینه عملیات سالانه و هزینه حفظ و نگهداری سالانه و تأمین هزینه‌های ۴۰۰۰ خدمه آن است.»