«ترزا می»روز پنج شنبه دوم خرداد ماه سال جاری در مقابل دقتر نخست‌وزیری در حالی که بغض گلویش را گرفته بود، با چشمانی‌اشکبار و چهره‌ای درهم کشیده، غمگین و صدایی لرزان اعلام کرد درباره شرایط خروج از اتحادیه اروپا نتوانسته اجماعی در مجلس ایجاد کند بنابر این از سمت خود کناره‌گیری می‌کند.
 او روز جمعه گذشته (17 خرداد) رسما از ریاست حزب و نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد تا «برگزیت» دومین قربانی بزرگ خود را هم بگیرد». «برگزیت» پیش از این به عمر سیاسی «دیوید کامرون» نخست‌وزیر اسبق انگلیس هم پایان داده بود.
 به گزارش ایسنا، حزب محافظه‌کار حاکم انگلیس رسما روز جمعه استعفای ترزا می‌از ریاست این حزب را اعلام کرد. حزب در بیانیه خود آورده: «می استعفای خود را به کمیته مسؤول این حزب تقدیم کرده است.» طبق این بیانیه، کمیته مسؤول همچنین درخواست‌های نامزدی برای ریاست حزب محافظه‌کار را پذیرفته و تا ۱۰ ژوئن(20 خرداد) درخواست‌های نامزدها برای تصدی این پست را می‌پذیرد.
به موجب این بیانیه، ۱۱ نامزد به منظور تصدی این پست درخواست رسمی خود را تقدیم کمیته کرده‌اند که پنج تن آنها از وزیران دولت «می» هستند، می‌توان در میان آنها به «ساجد جاوید» وزیر کشور، «جرمی هانت» وزیر خارجه، «مایکل جوف» وزیر کشاورزی، «مات هانکوت» وزیر بهداشت و «روری استیوارت» وزیر توسعه بین‌الملل‌اشاره کرد.«مایکل گوو» وزیر محیط‌زیست انگلیس و یکی از رقبای اصلی برای تصاحب سمت نخست‌وزیری انگلیس اعتراف کرده چند باری کوکائین مصرف کرده است.«روری استوارت»، وزیر توسعه بین‌الملل انگلیس نیز پیش از این با حضور در شبکه تلویزیونی «اسکای نیوز» اعتراف کرده بود ۱۵ سال پیش تریاک کشیده و آن را «کار خیلی‌اشتباه» و «اشتباهی احمقانه» توصیف کرده است. احتمالا تا انتخاب نخست‌وزیر جدید از بین تریاکی‌ها و غیر تریاکی‌های حزب محافظه‌کار خانم «می» در دفتر نخست‌وزیری باقی خواهد ماند.
در این بین، «آلیستر لکسدن»، تاریخ‌نگار رسمی حزب محافظه‌کار به ترزا می‌لقب «بدترین رهبر»در تاریخ حزب را داده است. برخی ناظران معتقدند که هیچ نخست‌وزیری در این کشور به اندازه او بین قشرهای اجتماعی انگلیس شکاف نینداخته است.یکی از اقداماتی که محبوبیت او در حزب را خدشه‌دار کرد، انتخابات زودرس در سال ۲۰۱۷ بود که در آن حزب محافظه‌کار اکثریت خود را از دست داد و باعث ایجاد یک دولت اقلیت شد. برخی از منتقدان ترزا می‌نیز معتقدند که او در میان نخست‌وزیران رکورد شکست و امتیازهای منفی است. در مقاله‌ای نیز که دویچه وله درباره کناره‌گیری رسمی می‌در روز ۷ ژوئن (۱۷ خرداد) نوشته آمده است: «آنچه برای ترزا می‌در آغاز کم‌اهمیت جلوه می‌کرد و در نهایت باعث شکست او شد، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) بود.او برای اینکه طرفداران برگزیت در درون حزب را از دست ندهد، پیش از آغاز مذاکره با اتحادیه اروپا برای چگونگی خروج کشورش، خط‌ قرمزهایی تعیین کرد که دیگر نمی‌توانست از آنها بگذرد. به همین دلیل هم تا جایی که توانست از مذاکره با اپوزیسیون در این رابطه سر باز زد. توافق دولت می‌و اتحادیه اروپا بر سر برگزیت سه بار از جانب پارلمان بریتانیا رد شد. این شکست‌های پیاپی باعث افزایش فشار سیاسی بر نخست‌وزیر بریتانیا شده بود.او تقریبا تمامی وقت و نیروی خود را صرف جلب نظر پارلمان برای خروج از اتحادیه اروپا کرده بود و دیگر به آنچه وعده داده بود، توجهی نشان نمی‌داد.