گزارش خبری تحلیلی کیهان
اجلاس داووس، بحران‌های رنگارنگ و غیبت غول‌های نظام سرمایه‌داری
نشست سالانه داووس در حالی از امروز در سوئیس آغاز می‌شود که روسای کشورهای مطرح نظام سرمایه‌داری ترجیح داده‌اند به‌جای رفتن به آن و نسخه‌پیچی برای اقتصاد دنیا، فکری به حال بحران‌های رنگارنگی کنند که خود با آن مواجه هستند. آمریکا، انگلیس و فرانسه جزو کشورهایی هستند که گفته‌اند به دلایل مشکلاتی که دارند امکان شرکت در این اجلاس را ندارند و...
سرویس خارجی-
«داووس» سوئیس از 22 تا 25 ژانویه 2019 (از امروز تا 5 بهمن) میزبان چهل و نهمین مجمع جهانی اقتصاد خواهد بود. هر سال بیش از 3 هزار کارشناس اقتصادی همراه با رهبران بیش از 100 کشور در داووس جمع می‌شوند تا نسخه‌های شفابخش برای بحران‌های نظام سرمایه‌داری جهانی بپیچند. به‌رغم تبلیغات این نشست و اصرار برگزارکنندگان داووس که رکورد شرکت‌کنندگان را در سال ۲۰۱۹ خواهد شکست، آنچه پای داووس امسال را قبل از هر چیز به رسانه‌ها باز کرده فهرست شرکت‌کنندگان و سخنرانانش نبود. برعکس، این‌بار پیش از آغاز نشست، آنها که شرکت نمی‌کنند خبرساز شدند.
امسال این اجلاس غایبان بزرگی دارد؛ ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه، ترزا می نخست‌وزیر انگلیس، شی‌جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین و مودی نخست‌وزیر هند غایبان بزرگ این اجلاس جهانی هستند. پوتین هم گفته «شاید» در این اجلاس شرکت کند شاید هم نکند. آنها امسال در کشور خود مانده‌اند تا دردهای اقتصادی خود را درمان کنند. در واقع از میان رهبران مهم اروپایی، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان تنها کسی است که نامش در میان شرکت‌کنندگان دیده می‌شود.
غایبان بزرگ
ترزا می در انگلیس دچار بحران برگزیت است و معلوم نیست که چگونه باید این بحران را حل و فصل کند. هفته گذشته پارلمان بزرگ‌ترین شکست را به دولت می تحمیل کرد و رای منفی به توافق وی با اروپا داد. به‌خاطر همین ترزا می در لندن مانده است تا فکری به حال این وضعیت بکند. در آمریکا ترامپ گرفتار بحران بزرگ‌تری است. بیش از یک ماه است که بخش‌هایی از دولت سر لج و لجبازی وی با دموکرات‌ها تعطیل شده و 800 هزار کارمند حقوق نگرفته‌اند براساس گزارش‌ها کارمندان دولت جلوی خیریه‌ها برای دریافت غذای رایگان صف بسته‌اند.
آمریکا قرار بود هیئتی پنج نفره متشکل از «استیون منوچین» وزیر خزانه‌داری، «مایک پمپئو» وزیر خارجه، «ویلبر راس» وزیر بازرگانی، «رابرت لایتیزر» نماینده تجاری این کشور و «کریس لیدل» دستیار رئیس‌جمهور و معاون رئیس دفتر کاخ سفید در امور هماهنگی سیاست‌ها را به داووس اعزام کند اما ترامپ روز پنجشنبه سفر این هیئت را نیز لغو کرد. کاخ سفید می‌گوید اصلا کارمند کافی در اختیار دولت نیست تا بتواند دو تن از وزرایش را بفرستد سوئیس تا درباره چالش‌های پیش روی جهان حرف بزنند. حضور سال گذشته ترامپ در این اجلاس نیز با اعتراضات و تجمعات بسیاری از سوی گروه‌های ضد سرمایه‌داری، دست‌چپی‌ها و اتحادیه‌های تجاری در شهرهای مختلف سوئیس همراه شد.
در فرانسه نیز ماکرون محبوبیتش به خاطر بحران یکی دو ماه اخیر جلیقه‌زردها به 27 درصد سقوط کرده است. 10 نفر تا‌کنون در این اعتراضات کشته شده‌اند 14 نفر کور شده‌اند و بیش از 8 هزار نفر نیز تا‌کنون دستگیر یا زخمی شده‌اند و بیش از 10 میلیارد یورو نیز اقتصاد فرانسه خسارت‌دیده است. بنابر این ماکرون نیز ترجیح داده است امسال به داووس نرود و به جای نسخه‌پیچی برای سایر اقتصادها فکری به حال اقتصاد بحران زده خود بکند. رئیس‌جمهور چین و نخست‌وزیر هند نیز در حالی در اجلاس امسال شرکت نمی‌کنند که هر دوی آنها در داووس ۲۰۱۸ شرکت کرده بودند.
موج چهارم جهانی‌سازی
در کنار غایبان بزرگ این اجلاس چشم‌انداز ناامیدکننده اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹ نیز یکی دیگر از خبرهایی است که با مذاق داووس‌نشینان خوش نمی‌آید و عموما ایده‌هایشان را با چالش روبه‌رو می‌کند. علاوه‌بر چشم‌انداز تیره و تار اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹، چپ‌گرایان منتقد برخی سیاست‌های ناشی از جهانی‌سازی - چهره‌هایی مانند برنی سندرز در آمریکا یا جرمی کوربین در انگلیس نیز می‌گویند که نخبگان جهانی‌گرا از بحران مالی سال ۲۰۰۸ درس نگرفتند و هیچ کدام از ایرادهایی که به آن بحران انجامید از ساختار اقتصاد جهانی حذف نشده؛ بماند که گامی برای کم کردن نابرابری برداشته نشده و در بر همان پاشنه می‌چرخد که ۱۰ سال پیش می‌چرخید.
50 درصد ثروت جهان در دست 26 نفر
مؤسسه آکسفام در آخرین گزارش خود پیش از برگزاری مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس اعلام کرده است در حال حاضر مجموع ثروت ۲۶ نفر از ثروتمندترین افراد جهان معادل کل دارایی ۵۰ درصد از جمعیت جهان است. جنگ تجاری بین آمریکا و چین، رشد ملی‌گرایی اقتصادی، پوپولیسم، و کاهش رشد اقتصادی در کشورها سایه سنگین خود را بر سر این اجلاس گسترده است. موضوع امسال اجلاس «جهانی‌سازی، نسخه چهارم: شکل دادن به معماری جهانی در دوران چهارمین انقلاب صنعتی» انتخاب
شده است.