شهید رضا ابوطالب‌زاده سرابى، در تاريخ بيست‌و‌ششم خردادماه سال ۱۳۴۱ در مشهد مقدس به دنيا آمد. پس از آغاز جنگ تحمیلی، عزم جبهه کرد. قبل از عمليات براى بالا بردن كيفيت عمليات و آرامش خاطر رزمندگان، با رشادت سلاح‏‌هاى دوشكا و خمپاره را حمل مى‏‌كرد. رضا، براى مردم كردستان بسيار زحمت كشيد، به آن‏‌ها مى‏‌گفت: اين سربازان براى كمك به شما آمده‌‏اند، قصد تعرض ندارند، بلكه مى‏‌خواهند آرامش به شما بدهند. در جبهه نماز شبش ترك نمى‏‌شد. غذايش كم بود. بسيار فعاليت مى‏‌كرد. مى‏‌گفت: «كردستان غريب است.» مرخصى بيست روزه را فقط ده روز مى‏‌ماند. مى‏‌گفت: «جاى من اين‏‌جا نيست، در جبهه به من احتياج دارند». خواهر شهيد مى‌‏گويد: «از جبهه آمده بود. پدرم به ايشان گفتند: حالا نوبت من است كه به جبهه بروم، تو بمان. ايشان گفتند: تا جايى‌كه من باشم، شما نبايد به جبهه برويد». رضا ابوطالب‌زاده سرابى در 4 تیرماه سال 1362 در منطقه پيرانشهر، بر اثر اصابت تركش به سينه به درجه رفيع شهادت نايل گرديد. پيكر مطهر ايشان پس از انتقال به زادگاهش، در حرم مطهر امام رضا(ع) در صحن آزادى به خاک سپرده شد.