این معلم می‌افزاید:در آن زمان ما به خاطر جنگ در افغانستان، در یک اردوگاه آوارگان جنگی در پاکستان زندگی می‌کردیم. پدرم به ما امید‌واری می‌داد و برای حل مشکلات دیگران نیز تلاش زیادی می‌کرد. اما یک روز صبح وقتی که جهت مراجعه به پزشک، راهی اسلام آباد شده بود، دستگیر شد ودیگر به خانه برنگشت.
خانم همت‌یار افزود: خاطرات خوش پدر را همیشه در ذهنم مرور می‌کردم، تا اینکه تصویری از پدرم را در روزنامه (انگلیسی) «گاردین»به همراه گزارشی که از سیا در‌باره علت مرگ پدر چاپ کرده بود، دیدم. این گزارش لحظات آخر عمر پدرم را به تفصیل شرح می‌داد.
بر اساس این گزارش، پدرم در شرایطی که در غل و زنجیر بود و لباسی به تن نداشت، به دست عوامل سیا شکنجه و کشته می‌شود. این گزارش مربوط ساعت هشت قبل از ظهر 20 نوامبر سال 2002 می‌شود. یعنی دو ساعت قبل از اینکه جسد بی‌جان او پیدا شود. یک نگهبان پدرم را زنده دیده بود و به گفته وی، پدرم داشت می‌لرزید وچشمانش باز و بسته می‌شد. این چیزی است که من از لحظات آخر زندگی پدرم فهمیدم.
همت‌یار در ادامه، به واشنگتن پست می‌گوید:به مدت 15 سال ما از دولت‌های پاکستان و افغانستان می‌خواستیم که در مورد پدرم اطلاعاتی را در اختیار ما قرار دهند. در سال 2010 خبرنگاران به ما گفتند که پدرم احتمالاشکنجه شده و به قتل رسیده است. اما این خبر را هرگز دو دولت تایید نکرده‌اند. مادرم بیوه شده ومادر بزرگم نیز تا زمانی که زنده بود، همیشه می‌گفت، پسرم زنده است و روزی برمی‌گردد. بالاخره برخی منابع در آمریکا به ما گفته‌اند که پدرم تا سر حد مرگ شکنجه شده و به قتل رسیده است. این معلم می‌افزاید: در فرهنگ ما تشییع جنازه بسیار اهمیت دارد و اگر کسی تشییع نشود، هرگز در آرامش نخواهد بود. شش ماه قبل خانواده‌ام درخواستی را پر کرده واز دولت آمریکا خواسته‌اند، جنازه پدرم را به ما پس بدهد، اما آمریکایی‌ها تا کنون از این کار خود‌داری کرده‌اند. اکنون از مردم آمریکا می‌خواهم که از دولت‌شان بخواهند جنازه پدرم را به ما عودت بدهند.