شهید عباس‌كریمی، در سال ۱۳۳۶ در روستای قهرود، در شصت كیلومتری كاشان چشم به جهان گشود. كربلایی احمد، پدر كشاورز آن شهید، برای زنده‌ماندن فرزندش به آستان با كرامت حضرت عباس نذر كرده بود، تا نام او را به عشق سقای كربلا، «عباس» بگذارد.
عباس، دوران دبستان را در روستای قهرود و دبیرستان را در تهران گذراند. پس از دریافت دیپلم در رشته نساجی، به سربازی رفت.
پس از پیكار با ضد انقلاب در پیرانشهر و دیگر نقاط ایران‌اسلامی، همراه با شهید شاهد «حاج احمد متوسلیان» و شهید «رضاچراغی»، از كردستان روانه میدان‌های نبرد جنوب در استان خوزستان گشتند تا به رویارویی با مزدوران عراقی بپردازند. عباس در جایگاه مسئول اطلاعات‌‌عملیات تیپ محمد رسول‌الله(ص) به تلاش خود ادامه داد. این سردار بی‌باك اسلام در نبرد «فتح‌المبین» در دوم فروردین ۱۳۶۱ از ناحیه پا زخمی شد و دو ماه بستری بود.
عباس، خود، درباره میدان‌های دفاع مقدس می‌گوید: «كربلای جنوب، مكانی كه در آن هستیم، وجب به وجب آن با اهدای خون شهدایی بس بزرگوار، باز پس گرفته شده است. این عزیزان ما فدا شده‌اند تا دیگر رزمندگان ما از بركت خون پاك یاران با وفای امام عزیزمان توانسته‌اند این مزدوران كثیف و این جباران فاسد [حزب بعث عراق] را از این سرزمین مقدس، از سرزمین «سلمان فارسی» دور كنند و اینها را از این منطقه بیرون بیندازند.»
سردار سرتیپ پاسدار عباس كریمی قهرودی، چهارمین فرمانده لشكر ۲۷ محمد رسول‌الله(ص)، در روز پنجشنبه، ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ در چهارمین روز نبرد «بدر» در آوردگاه شرق رودخانه دجله و شمال القرنه، بر اثر برخورد تركش گلوله توپ به ناحیه پشت سرش به شهادت رسید. عباس را به سفارش خودش در گلزار بهشت زهرای تهران، قطعه ۲۴ در كنار آرامگاه شهید دكتر مصطفی چمران به خاك سپردند.