راهبرد آمریکا در «ادلب» به گل نشست و این کشور با اینکه می‌داند سرنوشت جبهه تروریسم و حامیان آن، به روی پا ماندن تروریست‌ها در ادلب بند است، ولی گزینه‌های زیادی برای حفظ تروریست‌ها ندارد.
این واقعیت، همان چیزی است که «مرکز راهبردی و مطالعات بین‌المللی» به قلم «ماکس مارکوسن» به آن اعتراف کرده است.مارکوسن به زبان خودش و به طور ضمنی، می‌نویسد که «ادلب» خط پایان جنگ هفت سال و نیمه سوریه است و اگر ارتش سوریه بر این شهر مسلط شود، پروژه آمریکا در سوریه نیز پایان یافته تلقی می‌شود.به گزارش تسنیم، مارکوسن می‌نویسد که هم اکنون بیش از 70 هزار فرد مسلح (تروریست) مخالف «بشار اسد» در استان و شهر «ادلب» حضور دارند و این مخالفان مسلح را می‌توان به دو اردوگاه معتدل و تندروی مرتبط با «القاعده» تقسیم کرد.
در تحلیل این نویسنده سپس به توافق روسیه و ترکیه بر سر «ادلب» اشاره و گفته می‌شود که هدف از این توافق، جلوگیری از عملیات ارتش سوریه در ادلب بوده است. اما مسئله اینجاست که شمار زیادی از افراد مسلح در ادلب گفته‌اند که با دولت سوریه خواهند جنگید.
به عبارت دیگر، این نویسنده نسبت به آینده توافق ادلب نامطمئن است و برای اثبات این ادعای خود، به توافقی که اردیبهشت سال گذشته در آستانه امضاء شده بود، اشاره می‌کند و می‌نویسد؛ بر اساس این توافق، چهار منطقه کاهش تنش در سوریه در نظر گرفته شده بود، ولی با ادامه یافتن کارشکنی‌های گروه‌های مسلح، دولت سوریه و متحدانش عملیات علیه گروه‌های مسلح را آغاز کرده‌اند؛ ابتدا «غوطه شرقی» و «دوما» را در فروردین ماه گذشته آزاد کردند، در ماه بعد، شمال «حمص» را از کنترل افراد مسلح خارج کردند و تیر ماه نیز به جنوب سوریه رفتند و استان‌های مرزی جنوبی را یکی پس از دیگری، آزاد کردند. لذا، تکرار همین سیاست، در «ادلب» نیز دور از ذهن نیست.
براساس گزارش مرکز راهبردی و مطالعات بین‌المللی در حال حاضر، گروه‌های زیر در ادلب حضور دارند:
1) «جبهه التحریرالوطنی» با 30 تا 45هزار فرد مسلح، که توسط ترکیه حمایت می‌شود؛
2) «هیئت تحریرالشام» با هفت تا 12 هزار فرد مسلح، که جزو گروه‌های تکفیری است؛
3) «ائتلاف نصره‌السلام» با 2300 تا 3300 تروریست مسلح که با «القاعده» پیوند دارد؛
4) «جبهه انصارالدین» که تعداد عناصر مسلح آن، نامشخص است و جزو گروه‌های تکفیری محسوب می‌شود؛
5) «حزب ترکستان اسلامی» که شامل 2000 تا 3000 فرد مسلح است و  این افراد خارجی هستند؛ و
6) داعش که تعداد آن در ادلب، نامشخص است.
این مرکز تحقیقاتی آمریکایی سپس، به عواملی اشاره می‌کند که سبب می‌شوند آمریکا نخواهد ادلب به دست نیروهای ارتش سوریه بیفتد. ولی از آنجاکه آمریکا توان مقابله با سوریه و متحدانش را ندارد، به دنبال گزینه‌هایی است که خسارت‌های کمتری را برای آمریکا، به دنبال داشته باشد.جلوگیری از ریشه‌کن شدن تروریسم در سوریه، ممانعت از بازگشت تروریست‌های چشم آبی به غرب و مهم‌تر از همه، جلوگیری از شکست قطعی جبهه حامی تروریسم در سوریه، از عوامل اصلی حساسیت آمریکا و غرب درمورد ورود نیروهای سوری به ادلب است.
طی ماه‌های گذشته رسانه‌های غربی و ارتجاع عرب جنگ روانی گسترده‌ای را علیه عملیات ارتش سوریه در ادلب، راه انداخته بودند. بهانه محوری غربی‌ها در این جنگ روانی، وقوع قریب‌الوقوع کشتار غیرنظامیان در ادلب بوده است. این درحالی است که مردم و غیرنظامیان ساکن استان و شهر ادلب، درمورد ورود نیروهای ارتش سوریه به این استان، لحظه‌شماری می‌کرده‌اند.
نکته دیگری که در این مورد نیاز به یادآوری دارد، این است که اصولا حفظ جان انسان‌ها در معادلات حامیان تروریسم‌ در سوریه، جایی ندارد؛ چراکه اگر غیر این می‌بود، آنها هزاران نفر را در سوریه، عراق، نوار غزه و یمن قتل‌عام نمی‌کرده‌اند.