«امانوئل ماکرون» روز گذشته در جمع سفرای این کشور، خط مشی اصلی دولتش در سیاست خارجی را تبیین کرد و مدعی شد: «از اول هم که به الیزه آمدم گفته‌ام که اولویت ما جنگ با داعش و افراط‌گری است من هرگز نبودن بشار اسد را به عنوان پیش شرط مطرح نکرده‌ام این موضوع به فرانسه ربطی ندارد که رهبر مردم سوریه را انتخاب کند.» این در حالی است که فرانسه در خط مقدم فتنه سوریه حضور داشت و همواره میزبان تروریست‌های تکفیری بود که تحت عنوان «دوستان سوریه» برگزار می‌شد.
«ماکرون» که اعتراف به شکست در حرف‌هایش موج می‌زد، به نوعی پیروزی مقاومت و بشار اسد هم اعتراف کرد و گفت: «باید به حاکمیت مردم سوریه احترام بگذاریم، تنها اجرای چنین نقشه راهی می‌تواند به ما  کمک کند تا ثبات را برای منطقه به ارمغان بیاوریم و در این صورت ما می‌توانیم مسایل مربوط به ایران را هم حل کنیم. سیاست ما در برابر سوریه روشن است. مقابله با داعش، حمایت از مردم و کمک‌های بشردوستانه. این باعث می‌شود که ما درخواست بیشتری از سوریه و هم‌پیمانانش داشته باشیم. ما از ترکیه و روسیه نیز انتظار بیشتری داریم.»وی برای خالی نماندن عریضه این را هم اضافه کرد که «اگر ثابت شود سلاح‌های شیمیایی در سوریه به کار گرفته شده‌اند، ما به اقدامات خود ادامه خواهیم داد.» این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که وزارت دفاع روسیه طی یکی دو روز گذشته چند بار نسبت به توطئه فرانسه، آمریکا و انگلیس برای انجام یک حمله شیمیایی نمایشی به ادلب هشدار داده است. این سه کشور غربی به این بهانه قصد مداخله نظامی علیه ارتش سوریه را دارند.
نمی‌توانیم به آمریکا متکی بمانیم
ماکرون در ادامه گفت: «اروپا دیگر نمی‌تواند برای تأمین امنیت خود به آمریکا متکی باشد. اروپا باید امنیتش را مستقلانه به دست بگیرد، به نظر می‌رسد که یک شریک، در حال پشت کردن به اروپا است و تردید در ناتو، جنگ تجاری با چین و خروج از توافقنامه پاریس و برجام نشانه‌های این تغییر هستند. ما همواره تلاش کردیم تا از این موارد جلوگیری کنیم، هر بار تلاش کردیم تا گزینه‌های جایگزین را به آن‌ها پیشنهاد کنیم. باید از توافق پاریس حمایت شود چرا که هر روز  فجایع طبیعی به ما فوریت چنین اقدامی را یادآور می‌شوند... انزواگرایی و یکجانبه‌گرایی که آمریکا در حال تجربه آن است، چیز جدیدی نیست. بلکه سابقه آن به دولت جانسون بازمی‌گردد و حتی در دولت سابق این کشور هم وجود داشته است. معتقدم که باید این وضعیت را یک نشانه و نه دلیل دانست. ما باید به ارزش‌های خود تاکید داشته باشیم و از حقوق‌بشر دفاع کنیم. اینها مواردی هستند که هسته جامعه ما را تشکیل می‌دهند. ما باید از آنهایی که حقوق‌بشر را رعایت می‌کنند، حمایت کنیم.»