پرسش:
در محافل مذهبی و روضه‌خوانی و نگارش برخی متون، سخنانی را در قالب نظم و نثر به امام‌حسین(ع) نسبت می‌دهند که در کتاب‌های مرجع هیچ سند و مدرکی برای آنها یافت نمی‌شود، لطفا اهم مصادیق این نوع مطالب را بیان کنید.
پاسخ:
در شش بخش قبلی پاسخ به این سؤال ضمن تاکید بر پالایش برخی مشهورات منتسب به امام حسین(ع) که سند معتبری هم ندارد، به شش نمونه از آنها شامل: ان‌الحیاه عقیده و جهاد 2- ان کان دین محمد لم یستقم الا... 3- استقونی شهر به من الماء 4- هل من ناصر ینصرنی 5- تفسیر کهیعص 6- کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا اشاره کردیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی می‌گیریم.
7- در كربلا ، كدام مقدم است، زيارت امامزاده يا امام؟
پرسش بالا از پرشمارترين سؤالاتي است كه روحانيت معزز با آن مواجه مي شود. علي‌الخصوص اگر كه مكان، شهر مقدس كربلا و زمان، ايام خاص زيارت حضرت اباعبدالله(ع) باشد. سؤالي كه منشأ آن علاوه‌ بر منزلت والاي حضرت عباس؛ توجيهاتي است كه براي تقدم زيارت ايشان شنيده شده است. برخي شنيده‌اند كه اذن دخول به بارگاه منور حضرت اباعبدالله الحسين آن است كه ابتداء به زيارت قمر بني هاشم مشرف شوند. برخي هم شنيده‌اند همچنانكه پيغمبر خدا فرمودند «من شهر علم هستم و علي باب ورود به آن» حضرت ابالفضل‌العباس نيز باب ورود به حرم و حريم امام حسين(ع) است.
اما واقعيت اين است كه اين دلائل و نظائر آن مباحثي ذوقي است كه شاهدي از روايات اهل بيت ندارد. بلكه به عكس آنچه از آموزه‌هاي اهل بيت عصمت و طهارت به دست مي‌آيد تقدم زيارت حضرت حسين‌بن علي(ع) بر هر كار ديگري است. آموخته‌اي كه به هيچ وجه به معناي تنزّل در مقام بي نظير امام‌زاده والا مقام حضرت عباس نبوده كه امام باقر(ع) فرمودند «براي عمويم عباس نزد خداوند منزلتي است كه روز قيامت همه شهداء غبطه مقام ايشان را مي‌خورند»(بحار‌الانوار، ج 44، ص 299). و همين جايگاه عظيم است كه باب شبهه تقدم زيارت ايشان بر زيارت امام حسين(ع) را هموار كرده است. و الا واقعيت همان است كه مقام امامت با هيچ چيز ديگري قابل قياس نيست. اعتقاد راسخي كه سرتاسر زندگي قمربني هاشم آميخته به آن بود و هيچ گاه و در هيچ امري بر امام خود پيشي نگرفت.
حضرات معصومين زيارات متعددي را براي امام شهيد كربلا بيان كرده‌اند كه از همه آنها روشن مي شود كه اولين زيارت در اين شهر مختص به حضرت اباعبدالله(ع) است. در اينجا يكي از اين زيارات با فضيلت را به عنوان نمونه و جهت وضوح بهتر مسئله مطرح مي كنيم:
يونس بن ظَبيان از امام صادق(ع) سؤال كرد كه فدايت شوم مي‌خواهم به زيارت امام حسين بروم پس چه بگويم و چه بكنم؟ حضرت فرمودند كه چون به زيارت آن حضرت بروي در كنار فرات غسل كن و پس از آن جامه‌هاي پاك خود را بپوش و سپس با پاهاي برهنه روانه شو... تا آنكه به در حائر برسي سپس بگو... كه در ادامه امام صادق طريقه زيارت امام را به سائل ياد دادند (الکافی، ج 4، ص 576). واضح است كه اگر دليلي براي مقدم داشتن زيارت حضرت عباس وجود داشت امام بيان مي‌كردند. به علاوه كه در طريقه زيارت ما بايد تابع حضرات معصومين باشيم و نه تشخيص شخصي و ذوقي.
اين مسئله براي بزرگان دين و علماي گذشته و فعلي آنقدر واضح بوده كه حتي به عنوان احتمال هم در بيان و نوشتار خود ذكر نكرده‌اند و به نظر مي‌رسد مطرح شدن تقدم زيارت امامزاده بر امام به سال‌هاي اخير برگردد.