با طناب سازمانهای بینالمللی به چاه نرویم
امیرحسین فداکاری
فراکسیون زنان مجلس برای عمل به سیاستهای صندوق جمعیت سازمان ملل که دختران و پسران زیر 18 سال را کودک میشمارد ازدواج زوجین زیر 18 سال را امری نادرست و غیرانسانی میداند و درتلاش است تا در قالب طرحی در مجلس حداقل سنازدواج را به 18 سال برساند.
درحالی فراکسیون زنان این ادعا را میکندکه بسیاری ازکشورهای توسعه یافته دنیا از جمله آمریکا برخلاف این سیاستها عمل میکنند. حداقل سن ازدواج در آمریکا برای پسران 14 و برای دختران 12 سال است که یکسال از حداقل سن ازدواج در نظرگرفته شده در قانونمدنی ایران پایینتر بوده، که برای دختران 13 سال و برای پسران 15 سال کامل شمسی در نظر گرفته شده است.
چطور میشود که فراکسیون زنان مجلس و معاونت امور زنان و خانواده معتقد به آموزش ایدز در مهدکودکها هستند تا اطفال در روابط پرخطر جنسی مشکلی پیدا نکنند، اما از اینکه یک فرد مثلا در سن 17 سالگی ازدواج کند این چنین واکنش نشان میدهند.
به نظر میآید دلواپسین پایین بودن سن ازدواج اهمیتی به روند رو به رشد روابط پرخطر جنسی با توجه به پایین آمدن سن بلوغ نمیدهند اما ازدواج را که راهی برای کنترل این مسائل غیر اخلاقی است تهدید میدانند.
مردم در شهرها و روستاها آزاد هستند اگر دختر و یا پسری آمادگی ازدواج داشت و راضی بود شرایط ازدواج او را فراهم کنند و براساس حقوق شهروندی این حق هر فردی است که ازدواج کند، نباید افراد را محدود کرد. در واقع طرح افزایش سن ازدواج نوعی دخالت در زندگی خصوصی مردم و درنهایت منجربه سلب آزادی و اختیار از خانوادهها میشود. نباید آزادی و حقوق شهروندی مردم را نادیده گرفت و فقط برای تایید کنوانسیونهای بینالمللی گزارش داد تا در این میان فرهنگ و زندگی بومی مردم نادیده گرفته شود.
باید با این تفکر که چون سازمانهای بینالمللی و کنوانسیون حقوق کودک، سن کودک را 0-18 معرفی میکنند و ما هم همپای آنها، ولو به غلط واشتباه به سراشیبی سقوط برویم، مقابله کرد.