حجت‌الاسلام والمسلمین داود مهدوی زادگان

دشمنان رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله در مکه به دلیل استیلای بر شهر آشکارا علیه آن حضرت خصومت و عداوت می‌ورزیدند و سدّ عم سبیل الله بود. اما آنها در مدینه قدرت خصومت علنی را نداشتند. چون حکمرانی نبوی در آن شهر شکل گرفته بود. از این‌رو، دشمنان عنود اسلام مجبور بودند با چهره نفاق خصومت بورزند. به‌طوری که بخشی از آیات مدنی قرآن کریم مربوط به معرفی چهره نفاق و اقدامات خصمانه منافقین است. حتی آیات زیادی از قرآن کریم مستقیماً آنها را تکذیب می‌فرماید. چنان‌که در سوره منافقون خطاب به پیامبر آمده است که اگر منافقین نزد تو آمدند و به رسالت تو شهادت دادند و سوگند خوردند، اعتناء نکن. چون هیچ نیازی به شهادت آنها نیست و خدا می‌داند که تو رسولش هستی بلکه این الله‌ است که شهادت به کاذب بودن منافقین می‌دهد. قرآن کریم تاکید دارد که سوگند دروغین منافقین به مثابه سپری است که بتوانند با آن راه خدا را مسدود کنند: «إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللهِ وَ اللهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقينَ لَكاذِبُونَ اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبيلِ اللهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»(المنافقون: ١- ٢ ). 

جریان نفاق با سپر کاذب و تظاهر به دیانت و مسلمانی سعی می‌کند «حکمرانی اسلامی را از درون به فروپاشی بکشاند. اما همین سپر کاذب موجب اشتباه محاسباتی منافقین می‌شود. چون آنها گمان می‌کنند چهره نفاق امنیت‌آور است و در لوای آن احساس قدرت می‌کنند. در نتیجه فتنه‌انگیزی‌های منافقین تندتر و رادیکالی‌تر می‌شود تا جایی که نقاب نفاق از رخ بر می‌افکنند و حاکمیت و مسلمانان را علناً تهدید می‌کنند. منافقین در حالی که خود را عزیز می‌پندارند با خود می‌گویند به‌هنگام بازگشت به شهر قطعاً عزتمندان زبون‌تران را که به زعم‌شان وفاداران و مدافعان حکمرانی نبوی هستند از شهر اخراج خواهند کرد. در حالی که منافقین نمی‌دانند که عزت واقعی از آن خدا و رسول و مؤمنين است. این منافقین هستند که یا باید از شهر خارج شوند و یا اینکه تن به فرامین حکومت رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله بدهند: «يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ» (المنافقون: ٨ ). 

این حقیقت قرآنی که بر اشتباه محاسباتی جریان نفوذ و نفاق تاکید دارد بالعیان در تجربه چندین دهه جمهوری اسلامی برای ملت به اثبات رسیده است. جریان نفوذ هر گاه که احساس قدرت می‌کند تند و افراطی می‌شود و دست به آشوب و خشونت می‌زند و به خیال خام خود آمده که کار را یکسره کند. 

چنان‌که خشونت و آشوب خیابانی منافقین در اوایل دهه ۶٠ و ماجرای کوی دانشگاه در سال ٧٨ و فتنه ٨٨ و اغتشاشات سال 1۴٠١ نمونه‌هایی از احساس قدرت کاذب و طغیان‌گری آنها است. غافل از اینکه ایمان مؤمنین و مدافعین حرم ولایت با مشاهده مستقیم خصومت منافقین راسخ‌تر و مستحکم‌تر می‌شود. عزتمندی و غیرت مردم انقلابی در زمان تند شدن فتنه‌ها و توطئه‌ها ناب‌تر و تیز‌تر می‌شود. چنان‌که راهپیمایی با شکوه مردم در روز ٢٢ بهمن هفته گذشته این حقیقت را برای چهل‌و‌ششمین بار به دوستان و دشمنان انقلاب اسلامی آشکار ساخت. بنابراین، تکرار اشتباه محاسباتی جریان نفوذ و نفاق فرصتی برای انسجام و اتحاد مردم انقلابی خواهد بود و سقوط و اضمحلال بیش از پیش به این جریان نزدیک‌تر خواهد شد. ان‌شاءالله.