پيامبر اعظم(ص) به اصحابش فرمود: آيا در ميان شما کسي هست که بخواهد خدا کوري را از او برطرف سازد و بينايش گرداند. آن گاه آن طبيب الهي نسخه شفابخش آسماني خود را چنين ارائه فرمود: «الا انه من رغب في الدنيا و طال امله فيها اعمي الله قلبه علي قدر ذلک» (الا وقتي آورده مي‌شود که متکلم بخواهد مطلب بسيار بااهميتي را براي مخاطبش بيان کند) به خود بياييد و به هوش باشيد. اين حقيقت را از من بشنويد که هر کس رو به دنيا آورد و آرزوهاي طولاني در آن داشته باشد، خدا قلب او را به همان مقدار که رو به دنيا آورده نابينا مي‌گرداند.
«و من زهد في‌الدنيا و قصر امله فيها اعطاه الله علما بغير تعلم و هدي بغير هدايه» و هر کس زاهد و بي‌رغبت به دنيا باشد (و آرزوي رسيدن به لذائذ آن را به دل راه ندهد) خدا به او علمي بدون تعلم و هدايتي بدون راهنما عطا مي‌کند.1
1-مجموعه ورام، ج1، ص131