پس از مصائب وارده بر حضرت زهرا(س) روزی تعدادی از اهالی مدینه به امام علی(ع) گفتند: فاطمه هر شب و روز گریان می‌باشد و آسایش را از ما و خانواده‌هایمان سلب نموده است، تقاضامندیم که از او بخواهی که یا در شب و یا در روز گریه کند! وقتی علی(ع) حرف‌های اهالی مدینه را منتقل نمودند، حضرت زهرا(س) فرمودند: «یا علی! ستم و جفای زمانه چنان بر من هجوم آورده است که بی‌اختیار می‌گریم، لکن به مردم شهر بگو که از عمر من چند روزی بیشتر باقی نمانده است.»
از آن روز به بعد، امام علی(ع) کنار قبرستان بقیع سایه‌بانی برپا نمود و حضرت زهرا(س) هر روز صبح به همراه دو فرزندش حسن و حسین‌(علیهما‌السلام) از خانه‌اش رهسپار قبرستان بقیع می‌شد.(1)
_________________________________
1- بحارالانوار، ج 43، ص 175