پایگاه آمریکایی «دیلی رکنینگ» با انتشار گزارشی تحت عنوان«ایران ناوگان دریایی آمریکا را غرق کرد» از پاشنه آشیل آمریکا در مقابل ایران سخن به میان آورده است.
به گزارش جام، در این گزارش آمده است: آمریکا به ایران اولتیماتوم داد و عنوان کرد که حکومت ایران باید ظرف مدت 24 ساعت قدرت را واگذار کند و در غیر اینصورت با خشم دکترین جدید و حمله پیشگیرانه آمریکا روبه‌رو خواهد شد.
یک ناوگان جنگی نیروی دریایی آمریکا برای تهدید ایران وارد خلیج فارس شد؛ گروهی عظیم متشکل از 20 هزار ملوان و تفنگدار دریایی آمریکا با تجهیزات آماده به جنگ در خشکی و آب؛ اما ایران کوچکترین عقب‌نشینی نکرد، آن‌‌ها تسلیم نشدند.
ولی ایران با قدرت متوسط خود چطور می‌تواند در این نبرد شانس پیروزی داشته باشد؟ مقامات ایران، فرماندهان نظامی را جمع کرده و گزینه‌‌ها را بررسی کرده و برنامه‌ای را طرح‌ریزی کردند.
نیروی دریایی آمریکا وارد خلیج فارس شده و آماده بود با تسلیحات پیشرفته خود درسی سخت به ایران بدهد، اما ناگهان کولاکی از نقاط سبز، صفحات رادار ناوهای آمریکایی را پر کرد؛ اجسامی که گویا از ناکجا می‌آمدند. انبوهی از موشک‌‌های ضد ناو، با صدایی مهیب از تمامی جهات، از زمین، از کشتی‌‌های تجاری در دریا، هواپیماهایی که در ارتفاع پایین و با سرعت زیاد به دور از دید رادارها پرواز می‌کردند، به سمت ناوهای آمریکایی شلیک شدند.
چطور چنین چیزی ممکن است؟ در حالی که هیچ اخطاری وجود نداشته، هیچ ارتباط رادیویی نبوده و هیچ نشانه‌ای از حمله دیده نشده است. ناوگان آمریکا تلاش کرد سریعا اقدام کند اما حجم موشک‌‌هایی که به سمت آن‌‌ها می‌آمد قابل محاسبه نبود و آن‌‌ها زیر حجم گسترده‌ای از موشک‌‌ها غرق شدند.
در حالی که موشک‌‌های ایران محموله‌‌های کشنده خود را بر سر ناوگان آمریکا خالی می‌کردند، تعداد زیادی از قایق‌‌های ایرانی مملو از مواد منفجره به سمت کشتی‌‌های آمریکایی حمله ور شدند و زمانی که آتش و دود فرو نشست، 19 کشتی آمریکایی به زیر آب رفته بودند؛ ناو هواپیمابر، اسکورت‌‌ها، کشتی‌‌های آبی- خاکی و باید گفت که 20 هزار ملوان و تفنگدار آمریکایی نیز با آن‌‌ها به زیر آب رفتند.
 فرمانده آمریکایی که مسئول این عملیات بود با ناله و شیون اعلام کرد که ایرانی‌‌ها نیروی دریایی لعنتی من را غرق کردند. فرماندهان ایرانی با افتخار اعلام کردند که همه چیز تنها 5 تا 10 دقیقه طول کشید. در حالی که آمریکا از حمله پیشگیرانه سخن به میان آورده بود اما در واقع این حمله پیش‌دستانه ایرانیان بود.
شاید شما هیچ یک از اتفاقات فوق را به خاطر نیاورید؛ دلیلی منطقی برای این موضوع وجود دارد؛ این حوادث در واقع اتفاق نیفتاده است بلکه بخشی از رزمایش «چالش هزاره» است که در جولای سال 2002 تقریبا یک سال پیش از حمله آمریکا به عراق، توسط نیروی دریایی آمریکا به اجرا در آمد و 250 میلیون دلار هزینه برداشت. فرمانده ایرانی که ما از او سخن گفتیم در واقع سپهبد بازنشسته سپاه تفنگداران دریایی آمریکا ژنرال «ون رایپر» است. اما این ژنرال آمریکایی دشمنان خود را بسیار خوب می‌شناخت و از نقاط قوت و نقاط ضعف آن‌‌ها به خوبی مطلع بود و از نقاط ضعفشان، علیه آن‌‌ها استفاده کرد؛ به بیان دیگر او به عنوان یک دشمن واقعی در این رزمایش عمل کرد.
او از بزرگترین ضعف آمریکایی‌‌ها استفاده کرد؛ او از لوازم ارتباطی قدیمی برای دور زدن ابزارهای نظارتی الکترونیکی و مدرن آمریکا استفاده کرد. ون رایپر از پیک‌های موتوری برای انتقال فرمان‌ها به نیروهای خط مقدم و علائم نوری به سبک جنگ جهانی دوم برای ارسال هواپیماها بدون استفاده از ارتباطات رادیویی استفاده کرد.
زمانی که قتل عام به پایان رسید، ژنرال ون رایپر، حالت آمریکایی را با این جمله توصیف کرد: «آن‌‌ها در سکوتی غریب و ترسناک فرو رفته بودند؛ گویا هیچ کس نمی‌دانست که باید چه کاری انجام دهد.»
اما آن‌‌ها واقعا پس از این قسمت از رزمایش چه کردند؟ آن‌‌ها تظاهر کردند که هیچ اتفاقی نیافتاده و کشتی‌‌ها را دوباره به جای اول بازگرداندند و رزمایش را از اول شروع کردند. ژنرال ون رایپر که از این روند خسته شده بود، در میانه رزمایش از سمت خود استعفا داد.
کارشناسان نظامی آمریکایی که در طرف مقابل ژنرال قرار داشتند و شکست خورده بودند، می‌گفتند که ون رایپر در این رزمایش از نقشی که باید ایفا می‌کرده خارج شده است. آن‌‌ها معتقد بودند ایرانی‌‌ها هرگز آنچه او در رزمایش انجام داد را انجام نمی‌دادند!
هرچند بسیاری چنین هشدارهایی را جدی نمی‌گیرند اما باید گفت که اقدام ژنرال ون رایپر هشداری بوده است که می‌تواند در جهان خارج اتفاق بیفتد.
 اکنون آمریکا بوسیله شبکه‌‌های عظیمی از فناوری ارتباطات به جهان خارج متصل است. در حالی که این ارتباطات تنگاتنگ یک نقطه قوت بزرگ است، می‌تواند ضعفی بزرگ نیز به حساب آید. آمریکا حتی در مقابل دشمن‌‌های ضعیفی که مانند ژنرال ون رایپر از قواعد بازی پیروی نمی‌کنند، آسیب پذیر است.
شاید آن‌‌ها در جنگ رودررو پیروز نشوند اما اگر بتوانند به پاشنه آشیل ضربه بزنند، موفق خواهند شد. آمریکا آشیل دنیای مدرن است که پاشنه آسیب‌پذیری دارد و بسیاری در کمین پاشنه او نشسته‌اند.