به گزارش فارس،‌نشریه آمریکایی «فارین افرز» در تحلیلی پیرامون رشد محور مقاومت ایران نوشت: محور مقاومت با محوریت ایران،عراق، سوریه حزب‌الله و حماس شناخته می‌شود. در این بین ایران با مشارکت روسیه در حال ایجاد ساختار امنیتی، سیاسی جدیدی در منطقه با کمک جنبش‌های اسلامی و حضور صدهاهزار نیروی مبارز است.
فارین افرز نوشت: این‌ موارد به شبکه فراملی، سیاسی و امنیتی کمک می‌کند به طوری‌که این محور قوی‌تر و موثرتر از قبل شده است. در این میان مهمترین موضوع این است که دولت جدید آمریکا با خاورمیانه‌ای مواجه خواهد شد که تحت نظر محور مقاومت ایران قرار دارد.
این نشریه با ذکر مثالی می‌نویسد: حماس، از گروه‌های مورد حمایت ایران رهبری غزه را در دست خود گرفته و بنابر گزارش‌ها «عماد العلامی» رهبر انتقالی‌ها آنها با ایران و نیروهای مقاومت حزب‌الله در چند دهه گذشته روابط حسنه‌ای برقرار کرده و اغلب به ایران سفر می‌کند.
فارین افرز نوشت: رشد قدرت ایران به طوری است که خطر واقعی گسترش این محور به بحرین کشور شیعه‌نشین و شرق شبه جزیره عربستان که میادین نفتی عمده عربستان سعودی در آنجا قرار دارد و یا تحکیم مواضع محور مقاومت در یمن و تنگه باب‌المندب وجود دارد.
این نشریه در جایی دیگر عنوان می‌دارد: از آنجایی که ایرانی‌ها به ویژه سران ارشد این کشور ریشه بحران‌های ژئو پلتیک منطقه را به ویژه در سوریه تهدید عینی بر شمرده و در اذهان آنها نبرد سوریه بیشتر کار آمریکا و شرکایش برای ضربه زدن به قدرت ایران بوده است، بنابر این بعید است سران ایران سوریه را رها کنند.
بر این اساس، حمایت‌های ایران از محور مقاومت ریشه در باورهای انقلابی دارد و برای مقام‌های عالی نظام ایران این محور بخشی از انقلاب است و تغییر قابل ملاحظه در آن جدا کردن شجره انقلاب از ارزش‌های انقلابی است.
به نوشته فارین افرز، از بین بردن محور مقاومت غیرممکن است و نمی‌توان آن را به عقب بازگرداند. همچنین حمایت‌های اجتماعی مهمی در پشت نهادها و جنبش‌های نظامی این محور وجود دارد که بسیاری از آنها مشتاق نبرد و جان دادن برای اهداف خود هستند. بدون شناخت این حقایق اعمال فشار بیشتر بر ایران و محور مقاومت با توجه به این‌که آنها دهه‌ها تحت نبرد یا وضعیت جنگی بسر برده‌اند دستاورد کمی دارد.
در خاتمه این گزارش آمده است: ضرورت دارد آمریکا با استفاده از ابزارهای لازم کشورداری و دیپلماسی به مذاکره پرداخته و قوانین جدید را برای این عرصه جدید ژئوپلتیک در نظر گیرد و قادر به مدیریت رشد این محور باشد. این امر باید شامل محدود کردن مرزها و مناطق تحت نفوذ محور مقاومت و تعامل با کشورها و عوامل دیگر غیر‌دولتی باشد.