یکی از روزنامه‌های زرد و اجاره‌ای روز گذشته تیتر یک خود را به ستایش از عادل فردوسی‌پور و برنامه «90» اختصاص داد! اما مگر فردوسی‌پور چه کرده که چنین روزنامه‌ای را که سردبیر آن به آمریکا پناهنده شده، به ذوق آورده است؟
ماجرا از این قرار است که این بار هم این به اصطلاح گزارشگر فوتبال، بدون رعایت اصل تخصص در برنامه‌های گفت وگو محور به موضوع ساختمان پلاسکو ورود کرد و 45 دقیقه از وقت این برنامه را صرف تکرار مکررات و حرف‌هایی که در سایر برنامه‌ها نیز بیان می‌شود اختصاص داد! البته آسیب‌شناسی حادثه تلخ پلاسکو، نه تنها هیچ ایرادی ندارد که به‌طور طبیعی امری نیک و تحسین برانگیز است، اما مسئله این است که چرا مدیران سیما به یک گزارشگر  فوتبالی که تخصصی در این زمینه ندارد، اجازه چنین کاری داده‌اند و مسئله دیگر، رویکرد مغرضانه این بخش از برنامه «90» بود.
وقتی واکنش 45 دقیقه‌ای فردوسی‌پور به فاجعه پلاسکو را کنار واکنش 40 ثانیه‌ای وی به سانحه اخیر تصادف دو قطار که موجب مرگ دردناک 47 تن از هموطنانمان شد قرار می‌دهیم، چاره‌ای نداریم جز اینکه نتیجه بگیریم، مسئله اصلی تهیه‌کننده «90» جان انسان‌ها نیست، بلکه او اهداف دیگری را پی‌گیری می‌کند! همان اهدافی که با تولید برنامه تملق‌آمیز برای وزیر خارجه و پخش تبلیغات رایگان برای فیلم امیر قطر، هم جهت است.البته عادل فردوسی‌پور مقصر اصلی نیست؛ مقصر، مدیرانی هستند که به خاطر برخی مصلحت‌ها، به افراد سوءاستفاده‌گر، فرصت سودجویی و عرض اندام می‌دهند!