مجید تخت‌روانچی درباره نشست کمیته مشترک 5+1 و ایران گفت، این جلسه بنا به خواست ایران و برای رسیدگی به شکایت ایران از دولت آمریکا به خاطر بدعهدی‌هایی که در یک سال گذشته داشته است تشکیل شد و در بیانیه‌ای که در انتهای جلسه صادر شد هم به نامه‌ای که آقای ظریف درباره شکایت ایران نوشته اشاره شده و هم بر اجرای برجام به بهترین نحو ممکن تاکید شده است. در طول مذاکرات تمام اعضا تاکید داشتند که به هیچ‌وجه نباید اجازه سوءاستفاده از برجام داده شود. هیئت آمریکایی در این نشست تایید کرد، هیچ آثار اجرایی درباره تمدید تحریم‌ها علیه ایران نخواهد داشت.
وی با اشاره به سخنان اخیر گزینه پیشنهادی ترامپ برای تصدی وزارت امور خارجه آمریکا مبنی بر بازنگری در برجام گفت: ما بارها تاکید کرده‌ایم که پرونده برجام به هیچ وجه دوباره باز نخواهد شد و ما اجازه این کار را نخواهیم داد و این موضوع موضع تمامی اعضای 5+1 است.
این سخنان در حالی است که موضوع اصلی، نقض برجام است نه در دستور کار قرار دادن تغییر آن. اما متاسفانه تیم مشترک عراقچی و تخت‌روانچی به جای فشار برای مجبور کردن آمریکا به لغو تحریم‌های تصویب شده جدید (ISA)، توجیه آنها را برای قبول مصوبه کنگره پذیرفته است!
عباس عراقچی در این زمینه گفت: هیئت آمریکایی با تاکید مجدد بر پایبندی کامل این کشور به برجام، ضمن اشاره به عدم امضای این مصوبه از سوی رئیس‌جمهور آمریکا، یک سلسله از اقدامات حقوقی و اجرایی را برشمرد که دولت این کشور برای ملغی‌الاثر کردن قانون آیسا انجام داده و با این اقدامات، هیچ تاثیر عملی بر قانون مزبور مترتب نبوده و لذا نفس تصویب این قانون در کنگره آمریکا مشکلی برای تعهدات برجامی ایجاد نمی‌نماید. در ادامه نشست، نمایندگان سایر دولت‌های عضو کمیسیون با جدی قلمداد کردن نگرانی ایران، خواستار اقدامات آمریکا در جهت بلااثر ماندن این قانون و شفاف‌سازی کامل در این زمینه شدند به گونه‌ای که هیچ ابهامی نسبت به اینکه این قانون اثری بر تجارت و همکاری با ایران ندارد باقی نماند.»
معنای دیگر این سخن آن است که تیم ایرانی، از ناقض برجام پذیرفت که مصوبه نقض‌کننده برجام را حفظ کند اما قول(!؟) بدهد آن را «اعمال» نکند! این در حالی است که عمر دولت اوباما نیز مقارن با جلسه کمیسیون ویژه تمام شد و دولت جدید، کاری به قول و وعده شفاهی تیم اوباما ندارد؛ این کار شبیه همان اقدامی است که آقای ظریف در‌به‌در گرفتن «نامه‌‌های آرامش‌بخش» برای سرمایه‌گذاران خارجی بود؛ حال آن که اگر آمریکا می‌خواست رفتاری آرامش‌بخش داشته باشد، همان برجام را اجرا می‌کرد و در پشت صحنه، شرکت‌ها و بانک‌ها را تهدید نمی‌کرد.