kayhan.ir

کد خبر: ۹۵۰۵۸
تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱۳۹۵ - ۲۰:۵۹
یک فعال حوزه کار:

عمر فعالیت بنگاه‌های اقتصادی کاهش یافته است

عضو هیئت رئیسه کانون عالی تشکل‌های صنفی کارفرمایان کشور گفت: باید خیال کارگر از معیشت و زندگی خود راحت باشد وگرنه با ناامنی خاطر مواجه می‌شود و این امر موجب کاهش بازدهی کارگر می‌شود.


به گزارش ایرنا، حمیدرضا سیفی در نشست صنفی تشکل‌های کارگری و کارفرمایی کشور افزود: کارفرما بدون کارگر معنایی ندارد چرا که کارگران یکی از پایه‌های اصلی رونق اقتصاد کشور به شمار می‌روند و دغدغه آنها برای کارفرمایان مهم است.
وی با بیان اینکه بهره‌وری بدون وجود کارگر امکان ندارد گفت: کارگر همانند سر برای بدن اقتصاد است و تنها راه حل مشکلات این حوزه تعامل صحیح میان کارگر و کارفرما بدون دخالت دولت است.
این فعال حوزه کار اظهار کرد: برخی اقدامات سازمان‌ها، کارگر و کارفرما را مقابل هم قرار می‌‌دهد در حالیکه در یک اقتصاد سالم این 2 گروه بدون هم کارایی ندارند. سیفی با بیان اینکه نهادهای کارگری و کارفرمایی سیاسی نیستند افزود: این نهادها صنفی هستند و می‌‌توانند با مشارکت حداکثری در اداره نهادهایی مثل سازمان تامین اجتماعی مفید باشند.
وی اظهار کرد: بیشتر هزینه‌های کارگران مربوط به مسکن، درمان و آموزش است که در این موارد دولت باید بیشتر به کمک قشر کارگر بشتابد چرا که براساس قانون اساسی حل این موارد از وظایف دولت به شمار می‌رود.
وی با اشاره به انعقاد قراردادهای موقت گفت: باید علت این نوع قراردادها بررسی شود، از طرفی کارگران با این نوع قرارداد انگیزه کاری خود را از دست می‌دهند و از طرفی بنگاه‌های اقتصادی نمی‌توانند آینده خود را پیش‌بینی کنند و قرارداد دائم به ثبت برسانند. سیفی همچنین با اشاره به میانگین 4 ساله مدت فعالیت شرکت‌های اقتصادی افزود: شرایط اقتصادی به گونه‌ای شده است که عمر فعالیت شرکتها و بنگاه‌های اقتصادی کاهش یافته و این شرکتها نمی‌توانند در این شرایط قرارداد دائم منعقد کنند. وی ادامه داد: تا زمانی که نحوه پرداخت حقوق و مزایا به کارگران از جایی غیر از کارگر و کارفرما دیکته شود مشکلات به قوت خود باقی است، لذا توافقات این 2 گروه در هر مورد باید توسط خود آنها و بدون دخالت دیگران باشد.
عضو کانون عالی تشکل‌های صنفی کارفرمایان با اشاره به وابسته بودن زندگی کارگر و کارفرما به یکدیگر گفت: کارگر تا تأمین نشود کارفرما نمی‌تواند ایمن باشد و در این میان فقط کارگران و کارفرمایان نقش ندارند بلکه دولت نیز باید در این مسیر همراه این 2 قشر از جامعه باشد.