ما در زندگی اجتماعی گاه دچار اختلاف می‌شویم و روابط میان ما و دیگران به تباهی و تیرگی می‌کشد. آتش اختلاف آرامش و آسایش را از ما سلب می‌کند. این مسئله به ویژه نسبت به کسانی که هر روز با آنان سر و کار داریم یا رابطه خویشاوندی موجب می‌شود تا ارتباط و سروکار داشته باشیم، خیلی با اهمیت است. هر کسی می‌خواهد این فساد اختلاف از میان برود و روابط اصلاح شده و صلح و صفا بر قرار شود.
یکی از راه‌هایی که معصومان(ع) برای اصلاح امور و ایجاد صلح و صفا بیان می‌کنند، اصلاح و ایجاد صلح و صفا با خدا است. ریشه و خاستگاه مشکل میان ما و مردم به مشکلی بر‌می‌گردد که میان ما و خدا وجود دارد. بنابراین اگر ما دست از نافرمانی خدا برداریم و به اطاعت دستورهای خداوند بپردازیم، خود به خود روابط ما با مردم خوب می‌شود. امیرمومنان علی(ع) می‌فرماید: مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ ؛ هر کس رابطه خود با خدا را اصلاح نماید، خداوند رابطه بین او و مردم را اصلاح کند و هر کس کار آخرتش را به اصلاح آورد، خداوند کار دنیایش را اصلاح کند و هر کس که او را از خود بر خویشتن واعظی باشد ، از جانب خداوند بر او حافظ و نگهبانی خواهد بود.(نهج البلاغه، کلمات قصار 89)
خداوند می‌فرماید: «و خدا دل‌های آنان را با هم الفت داد! اگر تمام آنچه را روی زمین است صرف می‌کردی که میان دل‌های آنان الفت دهی، نمی‌توانستی! ولی خداوند در میان آنها الفت ایجاد کرد، او توانا و حکیم است»!(انفال، 63)