رسول خادم با بیان این مطلب افزود: یکی از نکات ویژه و حائز اهمیت در روند جهانی شدن این طرح، توجه مجمع فدراسیون کشتی و هیئت کشتی استان‌ها به ضرورت تغییر در الگوی اجرایی این طرح از میزبانی صرف ایران، به میزبانی مشارکتی ایران، با کشورهای اروپایی در سال ٢٠١٦ بوده است. او ادامه داد: این تغییر الگوی اجرایی در این طرح از چندین بعد به سود مدیریت کشتی کشور بود، اول اینکه هزینه‌های برگزاری این مسابقات در ایران در دو سال گذشته، فقط بر عهده ایران به‌ عنوان میزبان بود. اما پس از مشارکت در برگزاری آن با کشورهای خارجی، هزینه‌های ذی‌ربط برای ایران تا حدود یک‌سوم کاهش پیدا کرد. در واقع برای ما به لحاظ مالی بسیار مقرون به صرفه شد که این رقابت‌ها را به صورت مشارکتی در دو کشور مطرح کشتی جهان برگزار کردیم. این باعث شد بخشی از هزینه‌های سال‌های قبل از طریق اجرای مسابقات به شیوه مشارکتی صرفه‌جویی شود؛ و دوم اینکه این موضوع باعث تقویت جایگاه این رقابت‌ها از لحاظ بین‌المللی و استقبال و حضور بیشتر تیم‌های خارجی شد. بسیاری از کشورها برای حضور در محدوده خاورمیانه به لحاظ امنیتی دچار مشکل هستند و فدراسیون ایران با زحمت فراوان حضور آنها در ایران را دنبال می‌کند.
خادم در ادامه افزود: اجرای الگوی مشارکتی میزبانی رقابت‌های جام باشگاه‌های جهان، باعث ایجاد نگاه مثبت در اتحادیه جهانی و تصویب طرح «الگوی مشارکتی میزبانی مسابقات» در هیئت رئیسه شد. با تصویب الگوی مشارکتی در اتحادیه، شاید بتوان امکان فراهم شدن میزبانی رقابت‌های جهانی را نیز که از سال ٢٠٠٢ میلادی در ایران امکان تکرار آن فراهم نشده است، مجددا فراهم کرد. البته این امر منوط به حمایت‌های جدی دولتمردان و از سوی دیگر ادامه دیپلماسی صحیح و مناسب فدراسیون ایران است. وی در پایان خاطرنشان کرد: الگویی که ایران با پیشنهاد و اجرای این طرح (طرح برگزاری مشارکتی مسابقات) به کشتی دنیا ارائه کرد، می‌تواند راهگشای اتحادیه جهانی و سایر کشورها، برای پذیرش میزبانی مسابقات بزرگ باشد تا ضمن افزایش متقاضیان میزبانی، بتوان سهم مشارکت کشورها را در فعالیت‌های جهانی افزایش داد.