نازک شدن موها، پدیدار شدن آکنه‌های عذاب‌آور، زخم‌هایی که بهبودی آن‌ها طول می‌کشد و احساس همیشگی خستگی و ضعف از جمله نشانه‌هایی هستند که ممکن است آن‌ها را با روند پیری یا استرس پیوند دهید و از این رو، توجه لازم را به آن‌ها نداشته باشید. اما این نشانه‌ها می‌توانند حاکی از کمبود ماده مغذی روی در بدن شما نیز باشند.
به گزارش «کر2»، روی به عنوان عنصری که می‌تواند در پیشگیری و کمک به بهبودی سریع‌تر سرماخوردگی نقش داشته باشد، شناخته می‌شود، اما این ماده مغذی جنبه‌هایی فراتر از تقویت سیستم ایمنی بدن را دربر می‌گیرد.
 روی عنصری است که بدن به دریافت مقدار زیادی از آن نیاز ندارد، اما پشتیبان بیش از 300 عملکرد در بدن انسان، از جمله ایجاد سلول‌های جدید پس از بیماری و آسیب دیدگی است. بسیاری از پزشکان بر آثار روی برای کمک به درمان برخی بیماری‌های شایع، مانند اختلال در عملکرد روده و سلامت روان متمرکز شده‌اند.
هر سیستمی در بدن که شاهد گردش سریع سلولی است، از روی استفاده می‌کند. سیستم ایمنی بدن انسان نمونه‌ای از یک سیستم سلولی متکی به ماده معدنی روی برای بازسازی است. همچنین، هر مرحله رشد و توسعه از چرخه زندگی، مانند بارداری و اوایل دوران کودکی، دورانی هستند که مصرف روی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در حقیقت، روی از بلوک‌های سازنده کلیدی محسوب می‌شود.
دریافت دوز مناسب
همانند کلسیم و منیزم، روی یک ماده معدنی ضروری برای بدن انسان است. بدن انسان توانایی تولید روی را ندارد و آن را از منابع غذایی مصرفی دریافت می‌کند. بطور معمول، دو تا سه گرم روی در استخوان‌ها و عضلات ذخیره شده‌اند، اما این میزان برای انجام تمام وظایف روی کافی نیست. بر همین اساس است که انسان روزانه به مصرف این ماده معدنی نیاز دارد.
میزان دوز دریافتی توصیه شده روزانه روی برابر با 11 میلی گرم برای آقایان و هشت میلی گرم برای بانوان است. اما گیاهخواران باید توجه بیشتری به میزان روی مصرفی خود داشته باشند.
 اگرچه این ماده معدنی به وفور در غلات و حبوبات یافت می‌شود، اما بدن در جذب آن به واسطه وجود ترکیبات ضد مواد مغذی درگیاهان که به نام فیتات‌ها شناخته می‌شوند، می‌تواند با مشکل مواجه شود. روی به این ترکیبات پیوند می‌خورد و کمتر در دسترس بدن قرار می‌گیرد.افراد دیگری که در معرض کمبود روی قرار دارند، شامل افراد مسن (45 درصد افراد بالای 60 سال)، بیماران مبتلا به امراض معده و روده و بانوان باردار یا مادران شیرده هستند. رژیم غذایی مزمن یا سابقه اختلالات غذایی نیز می‌توانند به سطوح پایین  روی در بدن انسان منجر شوند.
اهمیت روی برای بدن
روی برای بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی و سلولی لازم است و پژوهشگران هر روز با جنبه‌های جدیدی از چگونگی پشتیبانی این ماده معدنی از سلامت کلی بدن انسان آشنا می‌شوند.
کمک به روده
نقش روی در درمان اختلال عملکرد روده یکی از حوزه‌های نوظهور پژوهش است. به عنوان مثال، طی یکی از مطالعات حیوانی اخیر در دانشگاه کرنل، پژوهشگران کشف کردند که کمبود روی جمعیت و تنوع میکروبی در روده را تغییر می‌دهد.
تامی راسل، متخصص پزشکی کاربردی در پرتلند، مصرف روی را به بیمارانی که مشکلات گوارشی مانند رفلاکس معده و سندرم روده تحریک پذیر دارند، توصیه می‌کند.
رشد بیش از اندازه باکتری‌های بد در روده که اغلب با یک رژیم غذایی ضعیف و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در ارتباط است، می‌تواند ترشح اسید هیدروکلریک که برای گوارش مناسب مورد نیاز است، را کاهش دهد.
تقویت سیستم ایمنی
روی التهاب سلولی را کاهش می‌دهد، از لنفوسیت‌های سیستم ایمنی (گلبول‌های سفید خون) محافظت می‌کند و از اکسیداسیون سلولی پیشگیری می‌کند. اگر کمبود روی داشته باشید، هر چه بیشتر در معرض خطر عوامل بیماری‌زا و عفونت‌ها قرار می‌گیرید.
پشتیبانی از باروری و بارداری
پژوهشگران از نقش دقیق روی در محافظت از باروری آگاه نیستند، اما نشانه‌هایی روشن از اهمیت این ماده معدنی وجود دارد. روی می‌تواند به تقویت سطوح هورمون تستوسترون کمک کند و به نظر می‌رسد از تخمک و اسپرم در برابر آثار استرس اکسیداتیو و التهاب محافظت می‌کند.
از آن جایی که روی از سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کند، به نظر می‌رسد در جلوگیری از عفونت‌های دوران بارداری که می‌توانند به سقط جنین یا زایمان زودرس منجر شوند، نقش دارد. در حقیقت، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که سطوح کافی از روی در بانوان باردار خطر زایمان زودرس را به میزان 14 درصد کاهش می‌دهد. روی در دوران بارداری برای تنظیم ساختارهای کروموزومی و بیان ژن نیاز است و جفت برای ایجاد تنظیم سلولی در جنین به روی نیاز دارد.
سلامت پوست
حدود 6 درصد از روی ذخیره شده در بدن را می‌توان در لایه خارجی پوست (اپیدرم) و در لایه‌های زیرین یافت. روی نقشی کلیدی در رشد عادی پوست و بهبود زخم‌ها ایفا می‌کند. در حقیقت، کمبود روی اغلب با اختلالات پوستی پیوند خورده است.
سلامت روانی و عاطفی
کمبود روی به‌طور فزاینده با سلامت روانی ضعیف پیوند خورده است. در شرایطی که رابطه بین افسردگی و سطوح پایین روی از سال‌های دهه 1950 زیر بررسی بوده است، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد تقریبا یک سوم از تمام بیماران مبتلا به افسردگی و نیمی از بیماران مبتلا به اختلالات روانی با کمبود روی مواجه بوده‌اند.
پژوهشگران توجه ویژه‌ای به میزان روی در هیپوکامپ مغز داشته‌اند، که مسئولیت کنترل خلق و خو و حافظه را بر عهده دارد. به واسطه ویژگی‌های ضدالتهابی و تقویت‌کننده سیستم ایمنی، برخی بر این باورند که روی از هیپوکامپ در برابر آثار منفی استرس بیش از اندازه و اکسیداسیون محافظت می‌کند.
دریافت روزانه روی
روی در گستره وسیعی از مواد غذایی یافت می‌شود، اما مطالعات نشان داده‌اند که در منابع حیوانی مانند گوشت گاو، گوشت ماکیان و غذای دریایی بیشترین میزان از این ماده مغذی وجود دارد.
اگرچه بیشتر میوه‌ها و سبزیجات میزان کافی از روی را فراهم نمی‌کنند، اما غلات و حبوبات منابع بهتری محسوب می‌شوند. بر همین اساس، افراد گیاهخوار سالم که از یک رژیم غذایی به خوبی برنامه‌ریزی شده بهره می‌برند، بطور معمول دوز روزانه توصیه شده از روی (هشت میلی گرم برای بانوان و 11 میلی گرم برای آقایان) را دریافت می‌کنند، اما گیاهخوارانی که نشانه‌های کمبود روی در آن‌ها دیده می‌شود، باید میزان دریافت این ماده مغذی را افزایش دهند.
چه زمانی به روی بیشتر
 نیاز دارید
تعیین اینکه چه زمانی با کمبود روی مواجه هستید، می‌تواند فریبنده باشد. یک آزمایش خون ساده می‌تواند سطوح روی را مشخص کند، اما نتایج همواره بازتاب‌دهنده اینکه چه میزان روی در بدن شما (به عنوان مثال در پوست) ذخیره شده است، نیستند. از طریق هموستاز – توانایی بدن در تنظیم و تثبیت خود با وجود تغییر شرایط خارجی – تقریبا تمام روی بدن در هر زمانی در سلول‌ها باقی می‌ماند.
اگر به کمبود روی در بدن خود مشکوک هستید، با پزشک مشورت کنید. وی می‌تواند توصیه‌های لازم درباره چگونگی تامین این ماده مغذی را ارائه کند. دنبال کردن توصیه‌های پزشک را جدی بگیرید، زیرا دریافت بیش از اندازه هر ماده معدنی از جمله روی می‌تواند مشکل آفرین باشد.
آیا کمبود روی دارید؟
اگر تعداد زیادی از نشانه‌هایی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود را تجربه می‌کنید، بهتر است با پزشک خود درباره بررسی احتمال کمبود روی صحبت کنید.
کم اشتها شده‌اید
قدرت بویایی و چشایی خود را از دست داده‌اید
مشکلات گوارشی مانند اسهال، رفلاکس معده و سندرم روده تحریک پذیر دارید
کاهش وزن پیدا کرده‌اید
زیاد سرما می‌خورید
موهایتان نازک شده است
زخم‌هایتان دیر جوش می‌خورد
افسرده هستید