پیمان‌‌نامه وحدت میان دو قبیله براساس قرآن(پای درس علی(ع))
امام علی(ع): این پیمان‌نامه‌ای است که مردم «یمن» و «ربیعه» آن را پذیرفته‌اند، چه آنان که در شهر حضور دارند، چه آنان که در بیابان زندگی می‌کنند.
آنان پیرو قرآنند و به کتاب خدا دعوت می‌کنند و به انجام دستورات آن فرمان می‌دهند و هر کس که آنان را به کتاب خدا بخواند پاسخ می‌دهند، نه برابر آن مزدی خواهند و نه به جای آن چیز دیگری بپذیرند و در برابر کسی که خلاف این پیمان خواهد، یا آن را واگذارد، ایستادگی خواهند کرد. بعضی بعض دیگر را یاری می‌دهند، همه متحد بوده و به خاطر سرزنش سرزنش‌کننده‌ای، یا خشم خشم‌گیرنده‌ای، یا خوار کردن بعضی، یا دشنام دادن قومی، این پیمان را نمی‌شکنند. بر این پیمان، حاضران و آنها که غایبند، دانایان و سفیهان، بردباران و جاهلان، همه استوارند و عهد و پیمان الهی نیز بر آنان واجب گردیده است که همانا از پیمان خدا پرسش خواهد شد و علی‌بن‌ابیطالب آن را نوشت.
نهج‌البلاغه - نامه 74