عبدالله بن‌شریک می‌گوید: (در روز صفین) حجربن عدی  عمر بن حمق، آشکارا به برائت و لعن شامیان پرداختند.
حضرت علی‌(ع) پیام فرستاد و آنها را از این کار باز داشت. آنها نزد حضرت آمدند و پرسیدند: ای امیرالمومنین! آیا ما برحق نیستیم؟ حضرت فرمود هستیم. پرسیدند: آیا آنها اهل باطل نیستند؟ فرمود: هستند. گفتند: پس چرا ما را از شتم و لعن آنها باز می‌داری؟ حضرت فرمود: من خوش ندارم که شما لعن‌کننده و شتم کننده باشید که ایشان نیز شما را شتم کنند و بیزاری بجویند.» و در ادامه به ارائه راهکاری مناسب و کارساز پرداخته، فرمود: «اما اگر بدی عمل آنها را گوشزد نمایید و سیره و عمل ناپسند آنها را برشمرده، متذکر شوید، هم سخن به صواب گفته‌اید و هم دارای عذری موجه هستید و چه نیکوست به جای نفرین و لعن آنان، چنین دعا کنید: خدایا جان ما و ایشان را حفظ کن و بین ما و ایشان را اصلاح‌نما... این برای شما و نزد من بهتر و نیکوتر است.» (1)
____________________________________________________
1- وقعه‌الصفین، نصربن مزاحم منقری، ص 103