سرویس ورزشی-
گواه غریبه و خودی، دوست و دشمن، فوتبال ایران در ذات خود از توان بالقوه قابل ملاحظه‌ای برخوردار است. استعدادهای انسانی و سرمایه‌های مادی آن برای سر و سامان دادن این رشته و به فعلیت درآوردن توان بالقوه آن کافی و گره‌گشا است. فوتبال ایران پیش از این امتحان خود را پس داده است و سال‌ها نام آن بر تارک فوتبال آسیا درخشیده و در رده‌های مختلف سنی بر فوتبال آسیا سیادت می‌کرد و اقتدار خود را به رخ می‌کشاند. وضعیت فوتبال ما از نظر مادی و استعداد انسانی اگر از گذشته بهتر نباشد- که بهتر است- به هیچ وجه کمتر و پایین‌تر نیست، آنچه باعث افت حرکتی در فوتبال ایران شده، مانع از آن می‌شود این رشته بزرگی و اقتدار گذشته را تکرار کند و بالاتر از آن ظاهر شود، از یک سو فشار و دخالت و نفوذ دست‌های ناپاک و جریانات آلوده و منفعت‌جو است و از سوی دیگر که عامل مهم‌تر و اساسی‌تر و تعیین کننده‌تری به حساب می‌آید، فقدان مدیریتی شجاع، متعهد و پایبند به قول و قرار بوده است. بدون هیچ تردیدی اگر مدیریت فوتبال، به وظیفه خود به درستی عمل کند، به حرف و وساوس و نجوای منحرفان و منفعت‌جویان بی‌توجه باشد، اگر از القائات و تبلیغات رسانه‌های باج‌خواه و عربده‌کش، نترسد و شجاع و انقلابی عمل کند، برنامه و رفتار خود را در جهت تحقق منافع ملی و براساس خواست و انتظار مردم و جریان مردم، تنظیم کند، حرکت رو به جلوی فوتبال، شتاب و سرعت بیشتری به خود می‌گیرد و فوتبال هم به قول آقای وزیر- در همایش مرحوم دهداری- «مانند سایر رشته‌های ورزشی‌مان در جهان فراتر از حد انتظار عمل کند». باور کنیم و ایمان داشته باشیم فوتبال ما این توان و امکان و استعداد را دارد، به شرط آن که فکر و نگرش سالم بر آن مدیریت کند و شر جریانات ناسالم و غوغاسالار و هوچی و تشنه نام و شهرت و جویای منافع نامشروع از سر آن کم شود.