اجرایی شدن فصل جدید ورزش با تغییر نگرش و روش مسئولان(نکته ورزشی)
ورزش ایران برای اینکه از مرحله فعلی عبور کند و به حرکت رو به جلوی خود شتاب دهد و در نهایت جایگاه خود را ارتقاء بخشد، به برنامه‌های تازه، مفصل‌تر و دقیق‌تر احتیاج دارد.
سرویس ورزشی-
این واقعیت بیش از هر کجا در میادین بزرگ و بین‌المللی، مثل المپیک، خود را به رخ می‌کشاند. در این‌گونه میادین که واقعیت‌ها و توانایی‌های ورزش هر کشوری پیش چشم جهانیان به نمایش در می‌آید، اندازه‌ها و جایگاه واقعی ورزش کشورها فراتر از حرف‌ها و مصاحبه‌ها و تبلیغات و القائات و... در مقایسه با دیگران مشخص و معلوم می‌شود. در المپیک اخیر نیز بار دیگر ثابت شد کشور ما برای اینکه به کشوری «صاحب ورزش» تبدیل شود، راهی طولانی در پیش دارد، معلوم شد که ما فعلا و هنوز در آغاز راه هستیم و با کشورهای مطرح و پیشرو در ورزش جهان، فاصله‌‌ای بس طولانی و بعید داریم و بالاخره این پیام بار دیگر تکرار شد که با ادامه وضع و روند فعلی، در آینده و المپیک‌های بعدی هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد، حداکثر دو، سه مدال، کمتر و بیشتر فرق و تفاوت آن خواهد بود. ما به سهم خود در پایان المپیک ریو، مثل پایان چند دوره المپیک اخیر این نکات را نوشتیم و یادآوری کردیم و این نکته را هم افزودیم که اگر می‌خواهیم از این که هستیم، «بهتر» باشیم، در جایگاه بالاتر ظاهر شویم، نمایشی چشمگیر‌تر ارائه دهیم، ورزش ایران حضوری ملموس‌تر و تحسین‌برانگیزتر از میدانی چون المپیک داشته باشد، باید طرحی نو در اندازیم و برنامه‌های تازه طراحی و اجرا نمائیم و بالاخره به سراغ کارهایی برویم که در ورزش و درباره ورزش باید انجام می‌دادیم، اما به هر دلیلی انجام نداده‌ایم، برویم و بخشی از این کارها را در چارچوب برنامه‌های دقیق، عمل نمائیم و اجرا کنیم.
درباره کارهای انجام نشده، روی زمین مانده و معطل ورزش، بارها نوشته‌ایم و حالا باز هم در مقطع فعلی که فردی جدید بر منصب وزارت ورزش قرار گرفته، ناچاریم حداقل به صورت کلی به آنها اشاره نمائیم؛ بگذریم از اینکه اصولا خود این تغییرات پیاپی آن هم در سطح مدیریت کلان ورزش مانع از طراحی برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت و حتی در پاره‌ای اوقات کوتاه مدت می‌شود. «ثبات مدیریت»، یک اصل مهم در اداره امور و مدیریت سیستم‌ها و تشکیلات است که متاسفانه ورزش ما از این اصل، گاه با دلیل و گاه بی‌دلیل موجه، محروم و بی‌بهره است.
این در حالی است که همان‌طور که بالاتر آمد، ورزش ما برای اینکه مرحله کنونی را پشت سر بگذارد و قدم به فصل و دوره جدید بگذارد بیش از هر چیز، فراتر از تغییر دادن افراد و نام‌ها، باید نگرش و روش خود را تغییر دهد، اصول پیش برنده را بیشتر باور نماید، اصول اثبات شده مدیریتی را بیشتر به کار ببندد و عملاً باور نماید. یکی از این اصول «ثبات مدیریت» است یکی دیگر «نظارت» است. ورزش ما از اصل نظارت که یک اصل اثبات شده در علم مدیریت است و فراتر از آن یک توصیه قرآنی است، جزو سیره و سنت پیامبر خدا(ص) است و از روش‌های مدیریتی امیرالمومنین(ع)، در دوران خلافت ایشان است، بی‌بهره یا حداقل کم‌بهره است.
این دو را به عنوان نمونه ذکر کردیم، در حالی که نمونه‌های فراوان معطل مانده و اصولی که به آنها عمل نمی‌شود یا خیلی کم در ورزش ما عمل می‌شود، فراوان است. اصولی مثل شایسته‌سالاری، فسادزدایی و فسادستیزی و... اصلاح مکانیزم جذب و دفع ورزش و انضباط مالی و اداری، عدالت، گسترش اخلاقی و رواج روحیه پهلوانی و جوانمردی و... آن دو نمونه را می‌توان مادر و ریشه همه این اصول ذکر شده بعدی دانست. در هر حال اگر همان‌طور که می‌گوئیم در عمل خواهان پیشرفت ورزش هستیم، باید کارهای تازه انجام داد و تصمیمات مهمتر گرفت. همان‌طور که آقای سلطانی‌فر، خود در مراسم گرامیداشت مرحوم دهداری گفته است: «دهداری در مقاطعی تصمیمات سختی هم گرفت که موجب فصل جدیدی در فوتبال ایران شد و...» و «این مهم، نشان دهنده این است که انسان‌های بزرگ در شرایط سخت تصمیمات حساسی را اتخاذ می‌کنند و موجب پدید آمدن فصل جدیدی در ورزش می‌شوند...»
ما البته با توجه به عمر باقیمانده دولت یازدهم که چند ماهی بیشتر از آن باقی نمانده، درباره رعایت اصل «ثبات مدیریتی» به طور طبیعی تردید داریم، اما امیدواریم در همین زمان و فرصت در اختیار، وزیر جدید ورزش، حتی‌الامکان و در حد مقدورات دست به کارهای تازه‌ای بزند، کارهایی که ایشان در جلسه تودیع و معارفه به انجام بخشی از آنها به عنوان اصول کاری خود تاکید کرد و... با توجه به اینکه چند روز پیش هم سخنگوی محترم دولت (دکتر نوبخت) درباره وزیر جدید ورزش گفت: «سلطانی‌فر با یک دنیا انرژی آمده و دولت هم از ایشان حمایت می‌کند» و با توجه به بودجه نسبتا خوبی که برای ورزش در نظر گرفته شده، برآورده شدن بخشی از این امیدها و انتظارات برای شروع فصل جدید در ورزش، طبیعی و منطقی به نظر می‌رسد.