مرحوم شیخ طوسی در کتاب خود حکایت نموده است. روزی منصور دوانیقی امام صادق(ع) را به دربار خود احضار کرد، هنگامی که حضرت وارد شد، کنار منصور- که برایش محلی در نظر گرفته شده بود- نشست. پس از آن، منصور دستور داد تا فرزندش مهدی را بیاورند، و چون آمدن مهدی مقداری به تاخیر افتاد، منصور با تهدید گفت: چرا مهدی نیامد؟ اطرافیان در پاسخ گفتند: همین الان خواهد آمد. هنگامی که مهدی وارد مجلس شد، خود را آراسته و خوشبو کرده بود، منصور خطاب به امام صادق(ع) کرد و اظهار داشت: یابن‌ رسول‌الله! حدیثی را پیرامون دیدار و رسیدگی به خویشان برایم گفته‌ای، دوست دارم آن حدیث را تکرار فرمایی تا فرزندم مهدی نیز بشنود. حضرت صادق(ع) فرمود: امیر‌المؤمنین علی(ع) از رسول خدا(ص) فرمود: چنانچه مردی با یکی از خویشان خود صله‌رحم نماید و از عمرش سه سال بیشتر باقی نباشد، خداوند متعال آن را به مدت سی‌سال طولانی می‌نماید، و اگر قطع رحم نمود و سی‌سال از عمرش باقی بود، خداوند آن را سه سال می‌گرداند.
منصور گفت: این حدیث خوب بود، ولی قصد من آن نبود، حضرت فرمود: بلی پدرم از امیر‌المؤمنین علی(ع) و او از رسول خدا روایت نمود: صله‌رحم سبب عمران و آبادی خانه و زندگی است، و نیز موجب افزایش طول عمر خواهد بود، گرچه از خوبان نباشد. منصور گفت: این خوب بود، ولی منظورم حدیث دیگری است. امام صادق(ع) فرمود: پدرم باقر‌العلوم از پدرش زین‌العابدین و او از پدرش سیدالشهداء، از امیر‌المومنین علی(ع) و او از رسول خدا(ص) حدیثی را نقل کرده است. که فرمود: صله‌رحم بازخواست شب اول قبر و محاسبات قیامت را آسان می‌گرداند، و دل مرده را با از بین بردن کینه‌ها، حسادت‌‌ها و ناراحتی‌ها زنده و شاداب می‌نماید. در این هنگام منصور گفت:‌آری، منظورم همین حدیث بود.(1)
_____________________
1- امالی شیخ طوسی، ص 316